Eimreiðin - 01.01.1958, Síða 91

EIN LEIÐ TIL EMBÆTTIS
67
En Arnarvatn er ekki af honum einum sælt. Þar bjó einn-
ig annað skáld, Jón Þorsteinsson að nafni. Kvæðabók hans var
nýútkomin að þessu sinni, og saknaði ég þar ýmissa kátlegra
ljóða, sem ég hafði heyrt og voru eftir Jón. Ég hafði nú liaft
töluverðan áfanga og reið því heim að Arnarvatni og gerði
boð fyrir Jón, kvaðst vilja þakka honum fyrir bók hans. Var
það ólogið erindi, en hins ekki getið, að mig langaði til að
vita, hvort ég gæd ekki snapað upp eitthvað af óprentuðu
eftir bóndann til viðbótar. Lét hann sér fátt um finnast og
kvaðst ekki hafa gefið mér bók sína. Þótti mér illt að verða
ómerkur orða minna um þakklætið og spurði, hvernig ég hefði
mátt njóta bókarinnar án tilverknaðar hans. Hélt hann þá,
að það yrði bezt rætt yfir kaffibolla og þó því aðeins að liross
mín færu ekki í tínslu á meðan og hefðu eittlivað tafsamt
að vinna, svo sem að tína há úr stalli. Við mundum þurfa
drjúga stund að deila um þakklæti mitt og verðleika hans.
Lét ég mér það skiljast og gengum við til baðstofu. Tor-
sóttur þótti mér Jón á ljóðaútlát, en því örlátari á kaffi. F.ins
hafði hann gott lag á að veiða upp úr mér vísur, sem ég
kunni, liingað og þangað að. Höfðu þær löngum verið mér
stundastytting og urðu svo enn, og ekki spilltu aðferðir Jóns
við veiðina, tel ég óvíst, að liðlegar hafi verið kastað fyrir
urriða í strengjum Laxár, sem fellur þar utan við túnið vest-
ur til Laxárdals, hólmum stráð og strengjum skreytt og feng-
samlegri miklu og fegurri en ég, en þrátt fyrir fegurðarmun-
inn reytti Jón nokkuð. Að lokum sá ég, að þetta mundi mér
ebki duga og tók mig upp. Hafði skemmtun mín engu minni
°rðið en ég vænti, en aðeins önnur. Spurði ég Jón í hlaði,
hvernig ég ætti að borga stundina.
.,Þannig,“ kvað Jón, „að fá góða ferð.“
Þótti mér það eftir öðru viðmóti líklega óskað.
Ég hafði valið Skugga undir hnakkinn frá Arnarvatni. Ég
vissi, að Jón hafði auga fyrir hestum og langaði til að hann
SaT að þar hefði komið heim til hans sæmilegt hestefni. Held
eg að hann hafi látið það eftir mér, folinn, að bjóða sæmi-
iegan þokka á baksvipinn, þegar hann fór. Var andkalt úti
°g frosin brautin, en folinn gekk svo, að brautin undir hon-
Uru glumdi, söng og kvað, en gamanmál og vísur líkar Jóni.