Eimreiðin - 01.01.1958, Síða 93

EIN LEIÐ TIL EMBÆTTIS
69
hraðætinn til þess að treysta mér til að koma hvorutveggja
í verk á þeirri dagstund, sem mér var úthlutuð: að borða og
ferðast umtalaða vegalengd, en því kveið ég annarri máltíð,
ef boðin yrði, að ég er óvanur að hrinda frá mér volgum
vangafyllum og heitu hnakkaspiki, en það var þar á borðum
°g hvorki broddsviðið né brennt. Bað ég þá bónda að bera
vit fyrir mér um fótaferð og ætla mér hæfilegan tíma. Tók
hann því vel og benti mér á styttri leið en þá, sem ég þekkti;
skyldi ég fara götuslóða upp hjá Hverfjalli, en ekki krækja
Veginn. Lýsti hann götu og leiðarmerkjum svo vel mátti duga,
ef ég myndi. Sökk ég síðan í þykkar sængur og sofnaði fljótt.
6.
Snemma morguns var ég aftur á fótum, var þá allur beini
hl reiðu, og var ég búinn til ferðar í réttan tíma.
Bóndi gekk með mér úr túni og benti mér á götu.
Tunglskin var nokkurt, og sá því til leiða. Revndist leið-
Sagan traust og minnið viðsæmandi, enda voru þar hvorki
ftiannanöfn né tölur mér til ásteytingar. Þynnti enn í lofti
Undir ljósaskiptin, og var sérstaklega glatt skin á meðan ég
reið fram hjá Hverfjalli. Átti það og við, því gígfjall það er
1 laginu eins og liefði því verið hnuplað af tunglinu og mátti
Vel bafa tunglsljós. Gæti ég trúað, að það væri fegursti sprengi-
gigur víðrar veraldar, að minnsta kosti að morgni til í mána-
fjósi, allra helzt eins tilhaft og það var þá í litlu föli, sem
dregið hafði af röðlum í hlíðinni, en fyllti öll gil og lægðir,
Svo hlíðin stóð „hlaðbúin í skaut niður“.
Skammt er frá Hverfjalli í Námaskarð, en dró fyrir tungl
eh’a það gekk undir á meðan ég fór þá leið. Var þar ekki feitt
að sleikja með útsýnið í hálfdimmunni milli dags og nætur,
eu nægur var þar brennisteinsþefur og blástrar illir. Þóttist
góðu bættur, þegar ég komst austur á flatann austan Skarðs-
ins og gat farið að hugsa um eitthvað ljúfara en yfirráðanda
elds og brennisteins. Reið ég drjúgan flæming austur að svo-
hölluðu Austara-Seli, en þar fellur lækur niður brekkuhall
norðan vegar, og er þar grasvottur og gi’ípandi niður fyrir
hesta, en annars er víðáttan á milli Námaskarðs og Jökulsár