Eimreiðin - 01.10.1959, Side 35

EIMREIÐIN
273
vai' skapi næst að snúa við. En nú var hún komin alveg að
hliðinn hjá læknishúsinu og eitthvað rak hana áfram. Henni
Var þungt innanbrjósts, er hún gekk inn í garðinn. Há tré
voru í garðinum, og undir framhlið hússins voru blóm að
spnnga út. Jórunn stóð grafkyrr og horfði yfir þennan fallega
öarð. Undarlegt, að Þorgeir skyldi ekki geta um garðinn.
Hann, sem hafði svo mikið yndi af fallegum trjám, og garður-
um var óvenjulega fallegur á þessu vori. Aðeins andartak
Sleymdi hún áhyggjum sínum. En svo varð hún vör við ein-
hverja hreyfingu bak við rósarunnann. Þá gekk hún hægum,
þungum skrefum upp tröppurnar, og drap á dyr.
Hng stúlka kom til dyra. Jórunn heilsaði henni og spurði
Hfii' frúnni. Þegar stúlkan hvarf inn, stóð Jórunn ein í and-
ðyrinu. Hún stundi þungan. Henni var ljóst, að nú varð ekki
snuið aftur. Löngu síðar komst hún að raun um, að til voru
(Hgar og stundir í lífi hennar, sem aldrei gleymdust. Þessi
ðagur varð meðal þeirra. Læknisfrúin kom, há kona, ljóshærð
’iieð grá augu. Jórunni fannst augu frúarinnar horfa í gegnum
Það greip hana líræðsla. Frúin heilsaði henni með handa-
bandi.
»Ætlið þér að finna mig eða manninn minn?“ spurði hún
°8' horfði stöðugt á Jórunni. Hún minntist þess ekki að hafa
Se® hana fyrr.
”hg kom hérna með svartfugl handa frunni. Vona, að þér
I *§§ið þetta lítilræði,“ sagði Jórunn og rétti frúnni fuglana.
Andlit frúarinnar ljómaði af ánægju. „Manninum mínum
v ilr ste^tur svartfugl hreinasta hnossgæti. En gerið þér svo
e að ganga inn í stofuna og taka yður sæti. Ég ætla að láta
s ana niður í kjallara og hafa þá til hádegisverðar á sunnu-
claginn.“
Érúin opnaði stofudyrnar, og Jórunn gekk inn. Hún fór
Ul Hipunni og lagði hana á bakið á stólnum, sem hún settist
uiest dyrum. Skelfin g er fínt hérna, hugsaði hún og renndi
■ °unum yfir húsgögnin, djúpan sófa, þrjá eða fjóra hæg-
Sv astola, lallegt sporöskjulagað borð fyrir framan sófann, og
vjg Voru Htil borð á milli stólanna. Hún hefði átt að kannast
|le S!" ^ler- I)orgeir hafði lýst stofunni svo nákvæmlega fyrir
UUl- Hvar var stóra skattholið, sem liann dáðist svo mikið
18