Eimreiðin - 01.10.1959, Blaðsíða 18

256
EIMREIÐIN
Fyrst bar fundum okkar saman norður í Þingeyjarsýslu. Með
mér voru tveir vestfirzkir oflátar á skemnttiför, mestu ólík-
indatól eins og ég sjálfur, a. m. k. í það skipti. Gamanvísur
létum við óspart fjúka, og var það ekki allt vönduð vara. Þetta
var í almenningsbifreið. Á næsta bekk sátu hjón og sonur þeirra
ungur. Þau hlógu dátt að gaspri okkar, spjátrunganna, er
skeyttum hvorki um skömm né heiður. Kynning leiddi í 1 jós,
að þessir nýju ferðafélagar voru Einar Ól. Sveinsson, þá há-
skólabókavörður, Kristjana Þorsteinsdóttir, frú hans, og Sveinu
Einarsson, nú fil. kand. í bókmenntasögu. Kom í minn hlut
að fræða allt þetta fólk um Þingeyjarþing. Bar margt glettnis-
fullt á góma í sambandi við þá fræðslu. Voru strangar kröfur
gerðar um þekkingu undirritaðs á þessu ágæta liéraði og örðugt
að fullnægja þeim sem skyldi. Hitt var þó þyngra, að eigi var
trútt um, að sumir í hópnum, einkum hinir vestfirzku ol-
látar, skemmtu sér á kostnað minna vammlausu sýslunga. Að
sjálfsögðu leitaðist ég við að lialda á loft lieiðri þeirra í hvi-
vetna, sem verðugt var. Skal hér eigi dærnt um, hvernig þai')
tókst.
Fám árum síðar naut ég þeirrar ánægju að eiga samfylg^
með þeirn dr. Einari, frú Kristjönu og Sveini um Skaftafelb'
sýslu. Riljaðist þá upp margt skemmtilegt úr okkar fyrri för-
Hafi ég áður látið í té nokkurs verða fræðslu um Þingeyja1'
þing, fékk ég hana nú endurgoldna með vöxtum, því að ekki
varð Einari þekkingar vant um byggðarlag hinna fornu SviU'
fellinga, svo sem rit hans, Landnám í Skaftafellsþingi, lj°s'
ast sýnir.
Yfirleitt hef ég sjaldan orðið þess var, að honum yrði þekk'
ingar vant. Er hann þó manna varkárastur í staðhæfingum- A
þetta ekki einungis við sérgrein Einars, forníslenzkar bók-
menntir, heldur og allan fróðleik. Fyrsta boðorð lians hefu1
ávallt verið að takmarka verkahring sinn. En hann hefu1
reynt að sjá eins langt út fyrir þann hring og augað eyg11’
skynja sem mest af heimsins rniklu dýrð. Eitt sinn bar ég und-
ir hann þýðingu á kvæði eftir Burns og hafði með mér fruu1'
textann til samanburðar. Þess þurfti þá ekki með. Eiual
kunni kvæðið utan bókar á frummálinu! í annað skipti koiust
ég að raun um eitthvað svipað í sambandi við þýðingu Helga