Eimreiðin - 01.10.1959, Blaðsíða 43

EIMREIÐIN
281
Á Djúpalæk kynntist Jón stúlku, sem hét Ólöf og var Arn-
grímsdóttir, fædd þar og alin upp í margmenni. Leiddi sú
kynning til hjúskapar. Hófu ungu hjónin búskap á Hávarðs-
stöðum, sem höfðu staðið í eyði 5 ár, frá því að Samson, faðir
Jóns, fluttist þaðan. Var þá Ólöf 18 ára. Má nærri geta, að
Rtikil viðbrigði voru fyrir liana að flytjast af stóru heimili í
1111 ðri sveit upp á heiðarbýlið, sem allt var í rústum. En æsku-
stöðvarnar og fleira heilluðu Jón til sín. Urðu þau að byggja
Þar upp að öllu leyti, bæði bæ og útihús. Varð bærinn reisu-
'eour með vel hlaðna veggi.
Þúskaparsaga Jóns og Ólalar verður hér ekki rakin. Þó að
íandgott sé á Hávarðsstöðum, er þar vetraríki mikið. Oft varð
þröngt í búi hjá þeim hjónum, þegar leið á vetur. Fór Jón þá
tiðum frá bjargarlausum bæ með sleðagrind í eftirdragi, eða
þá hest og sleða, ef færi var gott, austur yfir Hágöngur til
^opnafjarðar eftir lífsnauðsynjum. Jón var ferðamaður mikill
°8 afbragðsduglegur að rata. Úr þessari för kom hann ævin-
Ága daginn eftir, væri bjart veður. Einnig fór liann oft fyrir
Úólsfjallamenn með liest og sleða út í Skoruvík að sækja harð-
fisk og hákarl. Tók sú ferð fjóra daga.
i'itthvert mesta ævintýrið í lífi Jóns var aldamótahátíðin
a kórsliöln. Jón var fenginn til að mæla fyrir minni kvenna á
atiðmni. Hann átti þá engin skriffæri, ætlaði að skrifa ræð-
'lria, þegar út eftir kærni. En þegar Jón kom til Þórshafnar,
I utitu svo margir að tala við hann, að til þess vannst enginn
tuni. Varð hann því að tala blaðalaust. Búningur hans var,
'Ægast sagt, fátæklegur og stakk allmjög í stúf við klæðnað ann-
ais fólks, sem var allt sparibúið. Meðal samkomugesta var
gtbjörg Skaftadóttir, Jósefssonar ritstjóra á Seyðisfirði.
puiði hún, hvað þessi tötrum bttni maður hefði að gera upp
1 ^ðustólinn.
a svaraði Halldóra Arnljótsdóttir, að hún skyldi bara bíða
Þá
við
°g sjá, hvort hann ætti ekki erindi þangað.
°an steig Jón í stólinn. Og svo fór, að Ingibjörg hreifst af
$ðu lians. Hún tróð sér gegnum mannþröngina og upp að
Jðustólnum til þess að lieyra sem l)ezt, livað hann sagði.
1111 raeðunni flutti Jón aldamótakvæði, sem birtist í Austra
• Uóv. 1901. Þegar Jón hafði lokið máli sínu, ætlaði lófatak-