Eimreiðin - 01.10.1959, Blaðsíða 53

UPPSKERUHÁTÍÐIN
Eftir Martin A. Hansen.
Niðurlag.
Þegar liann koni inn, kveikti hann Ijós og gekk varfærnis-
'ega inn í svefnherbergið, þar sexn konan hans svaf og litlu
dæturnar þeirra tvær. Hann gekk til þeirrar yngri, sent var
lasin. Hún var í fasta svefni, og henni leið vel, en hann
atti bágt með að trúa því. Hann beygði sig alveg að litla,
'allega kollinum hennar, og hann heyrði greinilega, að andar-
drátturinn var alveg reglulegur. En samt bjó með honum
e|i uin, að svo væri. Þegar hann kom inn í svefnherbergið, var
hann sannfærður um, að hún væri líka dáin, hefði verið tekin
'rá honum, af því að hann væri duglaus og sekur.
Hann heyrði konu sína segja eitthvað í hálfum hljóðunt,
°8 þegar hún varð hans vör, fór hún fram úr, vafði sig í
abreiðu og fór með hontxm frarn í skrifstofu. Þar kveikti
bann 1 jós á gamla steinolíulampanum sínum. Henni varð
starsýnt á blaut og sóðaleg stígvélin hans, en settist í stól án
þess að segja neitt. Þau höfðu setið langa hríð, áður en hann
bar frarn spurningu.
..Hvernig líður henni?“
..Miklu betur. í gærkveldi var hitaveikin næstum horfin."
Það er undarlegt, að hún er lifandi, sagði hann við sjálf-
an sig.
Hann heyrði, að konan ætlaði að segja eitthvað, en hann
'et hana ekki komast að. Þá sagði hann hárri röddu og næst-
um nieð hláturhreim: „María, ég er ófær til alls, til einskis
uýtur.“
Hann sneri baki að henni og ljósinu, en um leið og hann
sagði þetta, færði hann sig um set og horfði á hana. Henni
sýndist, að hann væri orðinn ellilegur, hrukkóttur og mátt-