Eimreiðin - 01.10.1959, Blaðsíða 11
EIMREIÐIN
249
bccÖi að sögn og brag.
Nú sigla menn i austur, einnig í vestur,
engan lengur klœði eða fœði brestur.
En ÓÖinn vorrar œsku er i hálminn seztur,
á œttjörðinni virðist landinn gestur.
Glottir Loki í leyni,
lœvi blandin kenning
herjar heilög vé.
Sern hrísla horfin eini
hn ipir þjóðarnien n ing,
ymur aldið tré.
Sextugur þú vakir enn á veröi,
vegur bæði að Skammkatli og Merði.
Þótt. oturgjöldin þeirra hlifar herði,
höggsárt mun af þínu bjarta sverði.
Þú rœður ragnapenna,
rómur er yfir médi,
hlýtt og hóglátt fas.
Vér blessum bjarrna þenna,
þá blikar af þjóðarsláli
og deyfir dœgurþras.
Þegar þií skrifar, gneistar forna glóðin,
gulltöflur, er drýgja Eddusjóðinn.
Þegar þú talar, mál þitt þekkir þjóðin,
þegar þú yrkir, lilustar hún á Ijóðin.