Eimreiðin - 01.10.1959, Blaðsíða 25

EIMREIÐIN
263
fannst sú birta skyldari fornöld en nútíð, eitthvað í ætt
'ið Hellena eða söguöld íslands. Ég þakkaði þetta sálufélagi
við hina fornu meistara. Yfir lionum sextugum er æskublær,
tans og hann neyti epla Iðunnar hvern dag. Sú kann og að
Vei'a ástæðan til þess, að hann ekki eldist né hærist. En fleira
getur valdið. Einar lifir einnig í nútímanum, þó að hann
íoi'ðist glöp hans og gönuhlaup. Gæfan er honum svo fylgi-
sPók, að ég veit fá dæmi slíks. Flestum stundum ræktar hann
SInn reit í garði vísdóms og fræða og unir sér þar flestum bet-
Ur’ en á þó einstaklega létt með að gera sér glaða stund með
^jölskyldu og vinum. Hann á yndislegt lieimili, frábæra konu
°8 efnilegan son. Þeir, sem kunnugir eru bókum Einars, hafa
í^kið eftir því, að í formálum flestra þeirra tjáir hann Krist-
J°nu Þorsteinsdóttur konu sinni þökk fyrir veitta aðstoð. En
með því er ekki sögð liálf sagan af fulltingi hennar við bónda
Sllln, hvað þá meira. Það er áreiðanlega ekki ofmælt, að hún
vaki yfir velferð hans í stóru sem smáu, heima og heiman. Sá
Cl einn af hennar furðulegu töfrum: að vera hvort tveggja í
Senn kvenna gestrisnust og búa þó manni sínurn góð starfs-
nyrði. Má hiklaust þakka henni drjúgan skerf af því ágæta
Vlsmdastarfi, sem Einar hefur þegar innt af höndum.
Einar Ólafur er vinsæll maður. Þær vinsældir á hann ekki
I lst °g fremst að þakka frægð sinni, gáfum og glæsileika,
. UUr Jjúfmennsku, góðvild og drengskap. Hafi hann sært
einhvern, sem mjög sjaldgæft mun vera, finnst honum aldrei
J°Ssamlega fyrir það bætt. Eljálpfýsi hans er slík, að hann
&etur fert ódæma fórnir síns dýrmæta tíma til liðveizlu þeirn,
■ em er f nauðum staddur með örðugt verk. Um þetta get ég
m af eiginni raun. Um leið og ég þakka það og marga aðra
jjg CUl(J aí alhug, óska ég honum fylgdar hollvætta og huldu-
v^s a óförnu æviskeiði, líkt og álfaþjóð „grænu eyjarinnar"
ai þeim Douglas Hyde og W. B. Yeats hliðholl á sínum tíma.
Eina
IX.
þag lar Ölafur segir frá því í ágætri grein um Ara fróða, að'
ini]] Se E'kt sem hann finni ekki, að árekstur geti orðið’
1 prédikunarinnar, er svo mjög gætti um dýrlinga á hans