Eimreiðin - 01.05.1961, Qupperneq 42

130
EIMREIÐIN
Beztu viðskiptavinirnir held ég
annars að séu vertarnir sjálfir; þeir
skreppa oft yfir og fá sér einn hver
hjá öðrum. Þeir harma allir þá
góðu, gömlu tíma, þegar þessi gata
rak annan og blómlegri atvinnu-
rekstur. Þá var nú öldin önnur. Þá
var líf í tuskunum, þá komu galant
fín-kavalerar og keyptu dýr vín. En
svo var þetta allt bannað, bissness-
inn búinn — og eftir sátu bara
sveittir bílstjórar, sem drukku gul-
an Pernot. }á, og svo slátrarinn og
rakarinn, sem fá sér þarna oftast
glas um hádegið og spila piquet.
Heimur versnandi fer. í götunni er
líka rakarastofa, bakarí, kjötbúð,
spaghettifabrikka, tóbakssjoppa,
blaðasali og gamall kynblendingur
með ávaxtavagn. Ég held hann sé
eini bindindismaðurinn í götunni.
Hann hefur alltaf kaffibrúsa með
sér. Þetta er sem sagt ósköp friðsæl
gata, enda er ég nærri viss um, að
sumir íbúar hennar fari aldrei út
úr henni. — Kunnugir segja mér,
að rnargir Parísarbúar kveðji
jrenna heim án þess að hafa nokk-
urn tírna komið inn í miðborgina,
livað þá heldur að jreir hafi skoðað
legstað Napóleons. . ..
Svona vaskaekta Parísari var
hún, götudrósin í bókinni hennar
Collette, sem ég var að lesa nýver-
ið. Hún átti víst vingott við heldri
mann, sem átti hestvagn. Það var í
þann tíð. Og eitt sinn ætlaði sá eð-
allyndi hollvinur að lyfta upp ást-
mey sinni og bauð henni í lautatúr
út fyrir París. En ekki voru þau fyrr
komin út í Fontainebleau-skóginn
en dömunni varð óglatt. Henni
fannst sveitin svona óhugnanleg, —
lienni bókstaflega flökraði við
henni! ...
Öðru vísi öðrum brá: Ég vaei'*
sennilega steindauður hérna, þrád
fyrir allar dásemdirnar, ef hér væn'
ekki grænu, fallegu garðarnir, sein
maður getur stöðugt leitað athvarfs
í. ... Hvað er síldarstybban á Siglu'
firði eða fýlan frá Kletti á naóú
þeirri lyktarblöndu, sem á heitun'
dögum gýs út úr sumum Parísai'
götunum. Þessi blanda af brælu, rf
feitissteiktum kartöflum úr steik>'
stofunum, vellyktandamollunni u1
ilmvatnsgerðunum og stækjunni u1
léttikompum fyrir karlmenn J
strætishornunum? Sú pestarblanda
er ekki fyrir íslenzk lungu. Þá verk'
ar grasangan og gróðurilmur Lu*'
emborgar- og Tuileries-garðann*1
eins og balsarn á sál og líkama.
9.
... í morgun gekk ég á annao
fjallið. Ég fór upp á Montmartre-
Þeir eru sérkennilegir og faguþ'
breytilegir krókastígarnir hja
Sacre-Coeur enda kemur maðu1
sjaldan þar, svo að maður rekist
ekki á einhvern málara að starf1-
Einkennilegt er, að oftast eru þel1
að fást við sömu mótívin, — götu'
stígur og svo Sacre-Coeur í hak'
grunn. — í dag var þarna öldung111
að verki. Hann var með mikið
sítt, hvítt hár og stóra, snjáða baskJ'
húfu, skeggið var líka hvítt. Ha1111
var ógn fátæklega til fara. Auðvú
að var hann að mála Sacre-CoeUþ
Hann starði stjörfum augum ‘
mótívið. Trúlega hefur hann ven
að mála það í þúsundasta skip11'
— Mér datt í hug: sennilega vetð