Eimreiðin - 01.09.1967, Qupperneq 44

224
EIMREIÐIN
bon. Kaþólsk kirkja er áhrifarík
þarna, eins og hún hefur verið
öldum saman. Þegar hinn vel sið-
aði æskulýður eyjanna er að impra
á sókn til meira frelsis, er slíkt
varla talið annað en vaxtarverkir,
sem lítt sé vert að gefa gaum.
*
Farþegar á Gullfossi voru á
aldrinum frá 17—80 ára. Unga
fólkið hélt rakleitt á dansleik jretta
kvöld, þar sem ágæt hljómsveit lék,
og einnig var þjóðdansasýning, en
við roskna fólkið fórum sunr á
hressingargöngu um borgina. Ég
spurði bifreiðastjóra einn skannnt
frá skipinu, hvort hann gæti út-
vegað mér og félaga mínum ensku-
mælandi túlk á tveggja stunda
göngu. Hann kvað son sinn, sem
stundaði nám í efsta bekk mennta-
skóla, geta fylgt okkur, en fjöl-
skyldan bjó skammt burtu. Hann
náði síðan í piltinn, sem var á kafi
upp yfir höfuð í lestri, enda kvað
hann gítarspil hafa tafið sig þenna
drottinsdag. Hann benti okkur
brátt á forna, rammgerða her-
mannaskála og vígi, óbreytt eftir
margar aldir, nerna hvað stormar
Atlantshafs hafa veðrað steininn.
Miðaldamenn hafa verið framsýn-
ir um það, að skálar þessir mættu
endast óbornum kynslóðum. Portú-
galar hafa allfjölmennt herlið á
Azoreyjum og nota hermannaskál-
ana fornu enn í dag, bæði þarna
og víðar í eyjunum.
Við gengum fram hjá gistihúsi
Pensáo A^ores, og hann benti okk-
ur á líkneski frarnan þess af hin-
um blessaða Mikjáli. Skammt Jrað-
an var kapella með fornum, serk-
neskum svip, en í niðurníðslu. Ein
af götunum Jiar í grennd nefnist
Stræti hins góða Guðs. Einkenni-
legt fannst okkur að heyra piltinn
tala um Heilags anda banka og
Heilags anda leikhús. En allt er
hreinum hreint, stendur Jrar.
Við staðnæmdumst við nýstár-
legt torg. Það var steinlagt og með
hvítum rákum og hringum á græn-
um grunni, aðeins við jaðra þess
voru akbrautir. Þrjú bogadregin
hlið voru við annan enda Jress.
Þetta minnti á rómverska gólf-
skreytingarlist. Svo fagurt torg er
ekki til á íslandi. Nokkrir grá-
klæddir hermenn gengu þar inn
í Jtrílyft hús með stórum, boga-
dregnum gluggum á neðstu hæð. í
þessu veglega húsi voru skrifstofur
hermálaráðuneytisins. Kólibrífugl-
ar héldu samsöng uppi á ljósker-
um torgsins, en þeir eru plága á
ökrunum, og verðlaun eru veitt
til útrýmingar Jieirra.
Hvarvetna var hreinlegt, þar
sem við fórum um, og sóts varð
ekki vart, enda þurfa Jreir í eyj-
unum ekki að hita upp hýbýli sín,
þótt hávetur sé. Götur og sund
voru ýmist flóruð, steypt eða lögð
jarðbiki (asfalti). Og svipað er um
Jjjóðvegi að segja á St. Mikjálsey.
í því standa eyjarskeggjar okkur
Islendingum mun framar, enda
eru vegalengdir Jrar minni.
„Hvenær gaus síðast í Azoreyj-
um?“ spurði ég.
Pilturinn sagði okkur, að rúma
150 km vestur frá St. Mikjálsey risi
eyjan Faial og haustið 1957 hefði