Eimreiðin - 01.09.1967, Síða 48

228
EIMREIÐIX
krúnunni lönd, en brugðizt Portú-
gal-
Hins vegar hafði Kristófer Kól-
umbus reynt að fá Portúgalskon-
ung til þess að láta sig fá skip til
fararinnar að reyna að komast til
austurstrandar Asíu, en konungur-
inn daufheyrðist við því.
Kapellan í Anjos stendur enn,
en hefur verið afhelguð og rúin
búnaði að kalla. Þó er þar enn
altari og þrískipt altarisbrík ofan
þess, sögð vera úr farkosti Kristó-
fers Kólumbusar, Nihu. Á bríkinni
má greina Cosme og Damiáo bera
lyfjakrukkur og vera að byrja að
lækna sjúkan dreng, sem liggur við
fætur þeirra. í kapellunni er einn-
ig geymt keyri, sem sjóræningjar
frá Afríku notuðu, er þeir smöl-
uðu fólki og hertóku það í eynni
árið 1675.
Við tókum að nálgast skipið.
Loft var rnjög rakt. Ljósin á Gull-
fossi og á sænska skemmtiferða-
skipinu Hamlet spegluðu sig í
móðu hafnarinnar.
Pilturinn spurði okkur að lok-
um, hvort hinn sæli Mikjáll væri
ekki mikils metinn á íslandi. Ég
svaraði, að þótt land okkar drægi
ekki nafn af honurn, því nriður,
þá hefði hann ekki verið vanmet-
inn. Allt fram á 19. öld nutu smal-
ar Mikjáls t. d. í þinghá einni, það
er á Mikjálsmessu, en Jrá skyldu
Jreir einir fá alla nyt, sauðaþykkni,
úr ánum. (Og það kæmi sér stund-
um vel þar nyrðra, ef í nauðir
ræki, að mælt væri með fólki á
mikjálsvísu).
Hann brosti við og kinkaði kolli.
Morguninn eftir var ég árla á
fótum, því að mig langaði að sjá
sólarupprás í Azoreyjum. Um sjö-
leytið tók að birta. Hnúkar tveir,
víða iðjagrænir, komu í ljós
skammt frá borginni, og minnti
annar þeirra nokkuð á Helgafell í
Vestmannaeyjum. Ég gekk upp í
hlíðarnar, unz við tóku nýsánir
akrar og steingarðar. Nokkur risa-
vaxin græn tré gnæfðu upp af jafn-
sléttu hér og þar. Eyjan var gróðri
vafin. Hunangsilmur var úr grasi,
hvar sem Jrað greri. Mér varð hugs-
að til Jress, að eyjarnar voru eitt
sinn stökkpallur sumra landkönn-
uða til nýja heimsins. Þar komu
við meðal annarra Sir Walter Ra-
leigh og James Cook kapteinn.
Mein var, að Leifur heppni og Jieir
feðgar skyldu ekki finna þessar
eyjar og nema þar land. Þá ættu
íslendingar þar frændur, er töluðu
íslenzka mállýzku.
Logn var og dumbungur. Sólar-
upprás, nokkru fyrir kl. 8, sást ekki
vegna netjrykknis á himinhvolfi,
en skyggni var gott eigi að síður,
14° C. lofthiti, en 16° C. urðu um
miðjan daginn.
Um níuleytið lögðum við, tæp-
ur helmingur farþega, af stað frá
skipinu í smábílum áleiðis í Furn-
asdal, heils dags ferð. Nokkrir bíl-
anna voru gamlir og hrörlegir.
Við skoðuðum fyrst merka
kirkju í Ponta Delgada, en síðan
granaldingróðurhúsin miklu í
jaðri hennar. Þau eru reist til að
hafa jafnari hita, Jrótt ekki séu Jrau
yljuð upp. Þyki blómgun ganga
seint, er stundum brennt viði eina