Eimreiðin - 01.09.1967, Qupperneq 63

HULDUSJÓtílH HJARIASS
243
Nei! Hamingja er ekki takmark-
ið. En ef til vill meiri friður, innri
friður og samræmi við umhverfi
vort.
Hvaða ákveðna leið viljið þér
nú benda á tii þess að öðlast
þennan aukna frið?
Lausn málsins er að mínum
dómi eins konar málamiðlun. Það
iiggur í augum uppi, að fólk hér
á Vesturlöndum getur ekki dregið
sig út úr heiminum. En hver ein-
asti maður getur varið 20 eða 30
mínútum daglega til þess að draga
sig algjörlega í hlé, gleyma öllu
um hið persónulega líf sitt. Vér
getum svo hægt og sígandi lært,
hvernig vér eigurn að beina athygli
vorri inn á við að oss sjálfum og
gera hugsanir vorar rólegar og
kyrrar. Það er eins konar andleg
hvíldartækni, sem smárn saman
mun færa oss meiri frið og meiri
skilning á því, hvers vegna vér er-
um hér í þessum heimi. En auð-
vitað megum vér heldur ekki van-
rækja vitsmunaeðli vort. Það er að
minnsta kosti jafn háskalegt og að
gefa því einræðisvald. Vér megum
ekki týna sjálfum oss í draumum.
Er þetta eina leiðin?
Nei, ekki hin eina. Margar leið-
ir má ganga. Finna má samræmi
í fegurð náttúrunnar eða í hljóm-
listinni. En jiað er augljóst mál,
að heiminum er stórkostleg þörf
samræmis.
*
Þannig hljóðar þessi útdráttur
úr blaðaviðtali við Rrunton. Þó
að stuttur sé, lýsir hann að mínum
dómi vef eðli og anda þess boð-
skapar, sem verið liefur hlutskipti
Bruntons að flytja heiminum, sér-
staklega Vesturlöndum. En sumt
þarf þó skýringu við. Þegar Brun-
ton segir, að takmarkið, sem stefnt
sé að, sé ekki hamingja, á hann
fyrst og fremst við veraldlega ham-
ingju eða velgengni. Ávinningur-
inn er fyrst og fremst innri liam-
ingja eða sálarfriður. En hitt er
annað mál, að þegar þessari innri
hamingju er náð, getur ytri ham-
ingja siglt í kjölfar hennar, ef ör-
lög leyfa, og þá er líka fyrir því
séð, að hinn ytri velfarnaður verði
til blessunar — verði ekki nein
hefndargjöf.
Þroskaleið sú, sem Brunton
fræðir oss um og nefnd hefur ver-
ið „leiðin dulda“ eða „hulduslóðir
hjartans", eins og hún var einu
sinni nefnd í Tíbet, er auðvitað
ekki uppgötvun, sem hann hefur
neinn einkarétt á. Hér er um að
ræða gamla austræna leið, sem á
sínum tíma var talin styzta leiðin
til mannlegs fullkomleika og líka
stundum nefnd „beina leiðin“. —
En Brunton liefur allra manna
mest og bezt kynnt þessa leið og
varðað hana hér á Vesturlöndum,
og rná raunar með nokkrum rétti
segja, að hann hafi gefið hana hin-
um vestræna heimi. Hún er ekki
eina leiðin til mannlegrar full-
komnunar, eins oog Brunton við-
urkennir svo hógværlega í blaða-
viðtalinu. En hitt leyfi ég mér að
fullyrða, að hún hafi öll skilyrði
til þess að henta vel hinum at-