Eimreiðin - 01.09.1967, Blaðsíða 64

244
EIMRF.IÐIN
hafnasömu Vesturlandamönnum.
Á þessari leið er lögð áherzla á
ýmis aðalatriði andlegs lífs, en
hins vegar ekki gerðar neinar óbil-
gjarnar kröfur um afneitun á gæð-
um lífsins, — aðeins kröfur um
rétta meðferð þeirra. Menn geta
lifað algjörlega eðlilegu borgara-
legu lífi, þó að þeir fari þessa leið,
og enginn þarf meira að segja að
vita af því, að þeir sinni sál sinni
á hinn sérstaka hátt, sem gert er
ráð fyrir á jiessum „hulduslóðum“.
Eins og kunnugt er taldi Brun-
ton sig hafa fundið „meistara“
sinn eða andlegan fræðara á Ind-
landi, hinn svo nefnda þögla spek-
ing, öðru nafni Maha-Rishi. Eitt-
hvað hafði um það kvisazt, að af-
staða Bruntons til þessa fræðara
síns hefði breytzt, og hafði ég orð
á því við hann. Kvað hann jrað
fjarri sanni. Maha-Rishi mun hafa
dáið 1955, og þegar }:>eir, sem í
kringum hann voru, sáu að hverju
fór, spurðu þeir hann, hvort hann
vildi ekki láta skila einhverri síð-
ustu kveðju til Bruntons. — „Ekki
er þörf á orðum, þar sem hjörtun
eru eitt,“ svaraði Maha-Rishi.
Sannar þetta jrað, sem raunar var
vitað áður, að þarna var urn að
ræða kærleikssamband, eins og
bezt getur orðið milli meistara og
lærisveins. Hitt er annað mál, að
Brunton mun ekki að öllu leyti
hafa getað fellt sig við jjann fé-
lagsskap, sem smám saman varð
til í kringum Maha-Rishi, en jrað
er önnur saga.
Eins og áður segir liitti ég Brun-
ton fjórum sinnum að máli sum-
arið 1952 í Danmörku. Fýsti mig
að sjálfsögðu að kynnast skoðun-
um lrans á ýmsu því, er mér var
lnigleikið. Spurði ég hann til dæm-
is um skoðanir hans á Kristna-
murti og kenningum lians. Hann
kvaðst hafa átt tal við hann nokkr-
um sinnum og dást að einlægni
hans, hreinskilni og djörfung.
Hins vegar gæti hann ekki verið
lionum að öllu leyti samdóma og
taldi liann kenna nokkurra öfga í
boðskap hans. Ætla ég, að þar hafi
Brunton ekki sízt átt við það, sem
kalla mætti ef til vill vanmat
Kristnamurtis á allri ytri aðstoð í
andlegum efnum.
Brunton er mjög hógvær maður.
Einu sinni kom ég að honum, jrar
sem hann var á tali við Martinus.
Hafði ég þá orð á því, að jrarna
væru tveir vitrir menn. „Ég er ekki
vitur maður; ég er aðeins nem-
andi,“ svaraði Brunton af bragði.
— Hann er einnig mjög nærgætinn
maður og kurteis. Einu sinni, er
við hjónin höfðurn átt samtal við
hann í Kaupmannahöfn, þurftum
við að samtali loknu að fara með
járnbrautarlest, og var stuttur spöl-
ur til stöðvarinnar. Brunton fylgdi
okkur þangað og bar tösku, er við
höfðum meðferðis. Að lokum
kvaddi hann okkur með orðunum
„God bless you“ (Guð blessi ykk-
ur). Þetta er að vísu mjög algeng
ensk kveðja, en einhvern veginn
var jrað svo, að okkur joótti hún
óvenju góð af vörum Bruntons.
Það er ekki alltaf sama, liver segir
jjað, sem sagt er, eða hvernig jiað
er sagt.