Eimreiðin - 01.01.1968, Síða 29

gullstengurnar hverfa
19
stanza núna, en hún sækir mig
í kvöld.
Hún veit sem er, að gæinn er
ekki heima, hugsaði Óli gramur.
Hann lét þó ekki á neinu bera
og bauð Birni inn, skemmtilegri
gest var naumast hægt að fá.
Innan lítillar stundar var kex
og rjúkandi kaffi komið á borð-
ið. Óli bað Björn að gera svo vel,
þó að heldur væru þetta lítilfjör-
legar veitingar í samanburði við
gestrisnina á Sandbakka.
Iss, minnstu ekki á það, sagði
Björn brosandi og vildi gera sem
minnst úr þessum hlutum.
Eins og endranær var Björn á
Sandbakka í sólskinsskapi, sagði
skrýtlur og hló. Það þurfti eng-
tun að leiðast í návist lians. Að
þessu sinni var Björn gagngert
kominn til að hitta Val og fá
nánari fregnir af uppgreftrinum.
Hann notaði tímann meðan
hann beið til að spyrja Óla spjör-
onum úr um allt, er varðaði gull-
skipið. Og Óli leysti úr öllu, sem
Eezt hann kunni.
Heyrðu, Óli minn, sagði Björn
líkt og í trúnaði og lækkaði róm-
inn, eins og honum hefði allt í
oinu dottið eittlivert snjallræði
í hug. Ég hefði nú gaman af að
kíkja á gullstengurnar í kassan-
um og sjá dýrðarljómann með
mínum eigin augum.
Það ætti nú að vera óhætt. Mér
skilst að þú sért einn af eigend-
unum, anzaði Óli brosandi.
Armann Kr. Einarsson
hefur gefið út alls tuttugu og tvter
barna- og unglingabækur, eitt smá-
sagnasafn og þrjár skáldsögur. A síðast
liðnu ári kom út 1. bindi í væntan-
legu ritsafni verka Armanns. Einnig
hefur Ármann skrifað mörg útvarps-
leikrit íyrir börn. Tíu bóka hans hafa
verið þýddar á norsku og þrjár á
dönsku.
Oho, öllu má nú nafn gefa,
sagði Björn og kírndi í kampinn.
Óli sótti kúbein og þeir Björn
hjálpuðust til að spenna lokið
af kassanum. Nú reyndist það
ekki eins fast og þegar Valur
opnaði kassann í fyrsta skipti.
Ha — hvað? Óli náfölnaði og
starði skelfdum augum ýmist of-