Eimreiðin - 01.01.1971, Side 14

10
EIMREIÐIN
leita hans. Fannst hann von bráð-
ar og var þá örendur. Við hlið
lians sáu menn flíkurnar, sem
komið höfðu upp úr sandinum.
Var þá grafið til þeirra og reynd-
ist svarta þústan vera hnjákollar
innan í svörtu pilsi. Svo var graf-
ið upp þarna lík Æsu frá Árbug.
Það var enn þekkjanlegt og
hugðu menn að það mundi vera
vegna þess, að það hefði þegar
sandorpist og legið í sandi þar
til flóðið mikla kom í ána.
Bæði líkin voru jjegar flutt til
prestsetursins, sem var skannnt
þaðan. Þar var líka læknissetur.
Læknirinn þurfti ekki að líta
nema snöggvast á lík Æsu, þar
var ekki um að efast dauðamein-
ið. En þegar að því kom að skoða
h'k Karls, vildi læknirinn fá að
vita hvernig heilsu hans hefði
verið háttað að undanförnu.
Húsbóndi Karls sagði að hann
hefði ekki á heilum sér tekið all-
an veturinn, varla talað orð og
stundum farið einförum.
— Apoplexi, sagði lækninr-
inn.
Fólk skildi það ekki. Dular-
full dánarorsök, sagði það, enda
var það eftir öðru, hann hafði
alltaf verið dularfullur og fór á
dularfullan hátt.
Og svo var skrifað í kirkju-
bókina, að hún Iiefði drukkn-
að, en hann dáið af apoplexi, og
jrar stendur það skráð enn.
Þegar að jarðarförinni konr
vildi prestur ekki að þau væru
lögð í eina gröf, vegna þess að
hún liefði verið utansveitar, og
svo „ætti það ekki við“.
Grafarmönnum kom því sam-
an um að taka hvora gröfina
aftur af annarri.
„Og það er bezt að hafa hann
til fóta, því að hann var að bogra
að fótum hennar þegar hann dó“,
sagði einn þeirra. Þetta þótti
snrellin fyndni og hinir hlógu
dátt. Það gerði ekkert til þó hleg-
ið væri að hinum framliðnu,
enginn mundi þykkjast af því,
vegna þess að þau áttu enga að.
Svo voru grafirnar teknar
þannig og hún var lögð í vestri
gröf, en hann í þá eystri.
Nú eru leiði þeirra að mestu
sigin í jörð og sýnast eins og eitt
furðu langt leiði. Engin nrinnis-
merki eru þar og flestir hafa nú
gleynrt nöfnunr þeirra, sem þar
eru leidd. En leiðin eru auð-
þekkt á því, að á þeinr fölnar
aldrei gras, þau eru sígræn sum-
ar og vetur.
Ef fólkið í sveitinni er spurt
um hvernig á þessu standi, ]rá er
svarað, að leiðin séu sígræn
vegna þess, að undir þeim hvíli
ógæfusamir elskendur.