Eimreiðin - 01.01.1971, Síða 33

SJÓNVARP Á ÍSLANDI
29
Það tókst, þótt seint væri, og munu flestir viðurkenna, að betur liafi
heppnazt en fremstu vonir stóðu til. Er það eitt með ólíkindum, hversu
fámennt starfslið sjónvarpsdeildar Ríkisútvarpsins er, miðað við þá
dagskrá, sem það skilar. Hér afkasta 80—90 manns dagskrá, sem er ekki
langt að baki því, sem 6—800 skila í sumum grannlöndum okkar. Þó er
rétt að gera sér ljóst, að starfsfólki sjónvarpsins hlýtur að fjölga smám
saman á næstu árum, enda þótt dagskráin Verði ekki lengd. Er það
sama þróun sem orðið liefur í öðrum löndum.
Fyrir hálfum öðrum áratug var dagskrá hljóðvarpsins um 10 stundir
á sólarliring og sjónvarp ekkert. Hefur sú dagskrá stöðugt verið lengd,
unz hljóðvarpað er frá ])ví árla morguns fram undir miðnætti. Um
sjónvarpið er aðra sögu að segja. Vegna þess hve viðtækin eru dýr, varð
jregar í byrjun að koma dagskránni upp í þá lengd, að almenningi jrætti
þ'ess virði að festa fé í sjónvarpstæki.
Nú er svo komið, að ekki eru neinar fyrirætlanir um að lengja dag-
skrár hljóðvarps eða sjónvarps í næstu framtíð, að undanteknu því, að
ég og nokkrir aðrir höfum verið nrjög mótfallnir því, að sjónvarpið
hætti útsendingu í heilan mánuð að sumri. Ég tel rétt, að sjónvarpsdag-
skrá megi vera styttri og veigaminni 2—3 mánuði yfir sumarið, en mér
finnst fjölmiðlunartæki ekki geta lokað í lieilan mánuð. Þótt nrargir
fari í sumarfrí eru tugir þúsunda af notendum sjónvarpsins bundnir
við heimili sín, að ekki sé minnzt á sjúkrahús og aðrar stofnanir, í júlí
eins og aðra mánuði.
Hvað sem sumarleyfi líður, er það stefna útvarpsráðs og útvarpsstjóra
í dag, að lengja ekki dagskrárnar, heldur leggja áherzlu á að bæta þær
smám saman og styrkja á allan hátt innviði Ríkisútvarpsins sem stofn-
unar. Vona ég, að landsnrenn séu flestir sammála um að Jrað sé rétt
stefna.
Raunar er ekki óalgengt að heyra þá skoðun, að stytta mætti sjónvarps-
dagskrána til muna. Virðist fólk á bezta aldri, sem hefur nóg að gera
og mörg áhugamál, einkum halda þessu fram.
Ég tel, að þetta sé eigingjörn og vanhugsuð skoðun. Sjónvarpið hefur
haft mesta þýðingu fyrir það fólk, sem er bundið við lieimili sín og get-
ur lítið farið út. Það færir umheiminn inn í stofu til gamla fólksins,
sjúklinganna, liúsmæðra og annarra sem sjaldan fara út fyrir hússins
dyr. Þetta fólk er svo stór lrluti þjóðarinnar, að hinir heilbrigðu, sem sí-
fellt eru á ferðinni og alltaf hafa nóg að gera, ættu að geta unað því, Jrótt
dagskráin sé þrír tímar á kvöldi, og Jrurfi ekki að telja Jrað eftir.
Aldrei er fleira fólk á ferðalögum en um verzlunarmannah'elgina í
byrjun ágúst. Hefur þá verið áætlað, að 30—40.000 manns séu fjarri h'eim-
ilum sínum. En Jrá eru yfir 150.000 manns eftir. Hvar er Jrað fólk? Ætli
}>að sé ekki flest bundið heima af einhverjum ástæðum? Er Jrað sann-