Eimreiðin - 01.01.1971, Qupperneq 27

SJÓNVARP Á ÍSLANDI
23
kominn tími til að bæta fyrir syndir liðinna ára og koma fjárhag stofn-
unarinnar í það liorf, að hún geti eignazt þak yfir höfuðið. Ríkisútvarp-
ið þarf ekki að reisa stórhýsi, og mundi engum bregða þótt bankar eða
skólar reistu byggingu sem þá, er útvarpið hefur ekki getað ráðizt í á 40
ára starfsferli.
Hverfum aftur í sali alþingis. Þar sem nú frumvarp unr að nota tekjur
viðtækjasölunnar til annarra þarfa kom fyrir Neðri deild, flutti einn
alþingismaður breytingatillögu þess efnis, að „Hefjist innflutningur
sjónvarpstækja á þessu árabili (það er næstu fjórum árum) skal allur
ágóði af sölu þeirra renna til undirbúnings og reksturs sjónvarps á ís-
landi.“
Ekki reyndist skilningur alþingismanna ríkur. Þessi fyrsta tillaga um
beina fjárveitingu til íslenzks sjónvarps, sem fyrir augu þeirra bar, var
kolfelld, 16 á móti, en aðeins 5 m'eð.
Næstu misseri var ýmislegt bollalagt um sjónvarp, en lítið gerðist,
enda var bohnagn Ríkisútvarpsins næsta takmarkað. Á árinu 1959 fluttu
þeir Einar Olgeirsson og Jónas Árnason fyrstu tillöguna á alþingi, þar
sem mótmælt var útvarps- og sjónvarpsrekstri varnarliðsins á Kefla-
víkurflugvelli, en hún kom ekki til umræðu. Þeir fullyrtu, að allmargir
íslendingar hefðu þá eignazt sjónvarpstæki til að horfa á dagskrá
Keflavíkurstöðvarinnar.
Nú var tíðindalaust af báðum vígstöðvum fram á árið 1961. Þá fékk
Ríkisútvarpið erlendan sérfræðing, Belgíumanninn George Hansen, sem
var yfirverkfræðingur Eurovision, til að koma hingað til lands og líta
á aðstæður til sjónvarps. Þessi ágæti maður dvaldist hér um sinn og
kynnti sér alla málavöxtu, en skrifaði eftir heimkomu skýrslu. Taldi
hann, að sjálfstætt, íslenzkt sjónvarp væri framkvæmanlegt, og lagði til
að reist yrði sendistöð í Reykjavík, sem mundi ná til 100.000 manns.
Gæti 20 manna starfslið skilað 2—3 klukkustunda dagskrá, ef notað væri
allmikið erlent efni.
Útvarpsstjóri og formaður útvarpsráðs gerðu á grundvelli álitsgerðar
Hansens tillögur um íslenzkt sjónvarp. Töldu þeir, að á fimm árum
mundu notendur verða 13.000 á 100.000 íbúa svæði, en þó yrði óhjá-
kvæmilegt, að hluti af aðflutningsgjöldum innfluttra sjónvarpsviðtækja
rynni til starfseminnar. Var þetta meginatriði, sem síðari framkvæmdir
byggðust á. Hinn 31. júlí, 1961, sendu þeir menntamálaráðherra þessar
tillögur sínar.
Á Keflavíkurflugvelli gerðist það í apríl, 1961, að varnarliðið sótti um
heimild til að stækka sendistöð sjónvarpsins, sem þar hafði starfað í sex
ár, úr 50 vöttum í 250. Enn var leyfi veitt og öðru sinni vissi þjóðin 'ekk-
ert um málið fyrr en löngu síðar.
Haustið 1961 gerði Þórarinn Þórarinsson fyrirspurn á aljjingi varð-