Eimreiðin - 01.01.1971, Blaðsíða 36

32
EIMREIÐIN
Það er von mín, að lialdið verði áfram tilraunum með skólasjónvarp
og þar með kannað, hvernig það hentar við íslenzkar aðstæður. Ég spái
því, að það geti orðið að góðurn þætti skólakerfisins og muni hjálpa
til að brúa bilið milli þéttbýlis og dreifbýlis í skólamálum. Má búast við,
að skólasjónvarp verði í framtíðinni stofnun, sem að stærð og starfs-
mannafjölda jafnist á við meðalstóran eða stóran gagnfræðaskóla.
Rétt er að gera sér grein fyrir, að margvísleg ný tækni náskyld sjón-
varpinu er nú að koma frant á sjónarsviðið. Á ég þar við myndsegul-
bönd eða aðra flutningstækni í plasthylkjum, sem almenningur mun
eignast eins og hljómplötur og leika heima hjá sér eftir vild. K'emur þá
til lítill myndfónn, sem hylkinu er stungið í með einu handtaki, en hann
er í sambandi við sjónvarpstæki og kemur myndin þar fram. Einnig eru
til myndplötur, sem líta út eins og hljómplötur,
Þegar þessi tækni verður alm'ennings eign, en það mun gerast á næstu
5—10 árum, munum við kaupa sjónvarpsefni í plasthylkjum, sem
við getum sýnt eftir vild, rétt eins og við leikum hljómplötur eða
lesurn bækur. Gefur auga leið, að hér verður um áhrifamikil kennslu-
tæki að ræða, er kennarar geta valið mynd'efni eftir verkefni hverrar
kennslustundar og sýnt það án teljandi fyrirhafnar.
Hlutskipti sjónvarpsins verður án efa að senda út nýtt kennsluefni,
sem tekið verður á myndsegulbönd í skólum og kennarar geta síðan
notað að vild.
Á sviði almennrar alþýðufræðslu tel ég vafalaust, að sjónvarpið muni
smám saman auka starfs'emi sína á kontandi árum. Erlendis fer nú fram
mikil kennsla í sjónvarpi og í Englandi er að taka til starfa sjónvarps-
háskóli með 30.000 nemendum, sem munu lesa skipulega og ljúka gild-
um prófum. Hér á landi tel ég, að þörf sé að endurskoða skipun alþýðu-
fræðslu með tilliti til þess að nota bréfaskólakerfi í samvinnu við hljóð-
varp og sjónvarp. Ættum við að ráða vel við slíkt kerfi og gefa fólki
kost á að stunda skipulegt nám og ljúka prófum, enda þótt það verði
ekki háskólapróf fyrst um sinn. Þarna bíður mikið verkefni, en tækin
höfum við nú þegar í höndum.
íslenzka sjónvarpið er aðeins fjögurra ára, og við tilkomu þess ger-
breyttust forsendur hljóðvarps, svo að segja má, að þessi voldugustu
fjölmiðlunartæki þjóðarinnar séu í mótun og verði það enn urn sinn.
Skiptir miklu máli, að vel verði að þeim búið og um þau hugsað næstu
misserin, því að þau munu verða áhrifamikill þáttur þjóðlífsins um
langa framtíð.
V
Allmikið hefur verið rætt um auglýsingar i sjónvarpi og hafa menn
á þeinr ýmsar skoðanir að vonum. Það eru deilumál í öðrum löndum,