Eimreiðin - 01.01.1971, Qupperneq 45

ÍSLANDS HRAFNISTUMENN
rankaði ekki við sér fyrr en velgj-
an var horfin og hrollurinn skók
hann inn í raunveruna á ný.
Hann þreif diskaþurrku, strauk
sig um klofið og lagðist í koju.
Undrunarfullt og langdregið
jæja blandaðist beinakexinu á
lúkarsborðinu.
Hífa.
Blókin spratt upp, leit yfir í
koju vinarins, fölnaði og stundi,
jæja-
Jæja hvað? rumdi kokkurinn,
komdu þér bara upp.
Þegiðu, lireytti blókin út úr
sér, hellti kaffi í fantinn og sett-
ist. Þeir voru vanir að drekka
einn fant vinirnir meðan þeir
voru að vakna.
Djöfull ertu geðillur, hvein í
kokknum urn leið og hann tróð
kviðnum ofan í buxurnar. Þú
ert verri en sjálfur andskotinn.
Blókin lét sem hann heyrði
ekki þessa staðhæfingu og sötraði
kaffið, tómlegur í andlitinu.
Þá barst reiðilegt urr niður í
lúkarinn. Ættliði ekki að drull-
ast upp? það var yfirvélameistar-
inn.
Blókin spratt á fætur, smeygði
stakknum yfir höfuðið og hljóp
upp í nóttina. Þar stóð vinurinn
með stýringarjárnið í höndun-
um og stýrði vírnurn inn á
trommurnar.
Hann henti járninu í blókina
og æpti: Eruð þið ekki ræstir um
leið og við, þið jrarna fram í?
41
Það er hálf búið að draga þegar
jrið látið sjá ykkur .
Blókin tók þegjandi við járn-
inu, því það er ekki í verkahring
yfirvélameistara að stýra vír inn
á trommur.
Góður humar, kaffteinn, sagði
yfirvélameistarinn drýgindalega.
Sko svona áann að vera.
Blókin sleit og sleit. Nú stóð
liann einn. Hann gat ekki leng-
ur horft upp úr krabbakösinni,
inn í brún augu hrafnistumanns-
ins og brosað að Jressum drátt-
vissu athugasemdum, sem Jreir
höfðu svo oft gert grín að, vin-
irnir. Hann sleit og sleit . . hum-
ar.
Hetjur hafsins slitu humar
meðan dagurinn þokaði sér und-
ir nóttina, og allt í einu vissi
lrlókin að verkið var hálfnað,
því yfirvélameistarinn með
brúnu augun sagði og talaði til
annarra aðalsmanna skipsins:
Hann er nú ekki eins jafn og í
síðasta róðri. Hummmmmmm?
Ekkert svar. í
íslands hrafnistumenn kunna
ekki svar við fullyrðingum.