Ægir - 01.01.1939, Blaðsíða 8

2
Æ G I R
innar og geröi jafnframt tillögur um aö-
stoð henni til handa.
Það liefir spurzt, að nefndin muni
koma fram með sameiginlegar tillögur,
er lagðar verða fyrir næsta þing. Menn
gera sér vonir um, að tillögur nefndar-
innar feli í sér mikilvægar breytingar til
hagsbóta fyrir útgerðina, er geti orðið
henni að verulegu gagni.
Viðskiptasamningar við útlönd.
Engir nýir samningar voru gerðir við
útlönd á árinu. Eldri samningar voru all-
ir framlengdir óbreyttir, eða framlengd-
ust af sjálfu sér. Unnið hefir verið að því
á árinu að fá samningnum við Argen-
tinu breytt, með það fyrir augum að fá
saltfiskstollinn læklcaðan svipað og
Norðmenn fengu síðastl. ár. Fram til
þessa liefir þó ekkert orðið ágengt í þess-
um efnum.
Veðráttan.
Fyrstu fjóra mánuði ársins var frekar
óstöðugt tíðarfar, en yfirleitt milt. Gæftir
voru því mjög stopular allan þennan
tíma, nema í aprílmánuði. í Vestmanna-
eyjum eru að meðaltali 23 stormdagar
fyrstu þrjá mánuði árins, en voru að
þessu sinni 26. í aprílmánuði eru að með-
altali 3 stormdagar, en var ekki nema
einn i þetta skipti. I mai—júlí var lengst
af kalt, en gæftir sæmilegar. í Reykjavik
og þar i nánd var hiti nálægt meðallagi.
En fyrir Norðurlandi var óvenju kalt og
oftast norðan- og norðaustanátt. Veður-
far var þvi ínjög óhagstætt fyrir síldveið-
ar allt fram í seinni hluta júli-mánaðar.
Á Akureyri var t. d. 2° kaldara í júni-
mánuði, en þar er vant að vera að með-
altali. Á tímabilinu ágúst—sept. var hlvtt
veður og góðar gæftir, sérstaklega i sept-
ember. Þrjá siðustu jnánuði ársins var
lilýtt veður, en umhleypingasamt. Á þessu
timabili eru stormdagar að meðaltali 19,
en voi’u nú 18.4.
Hafís varð aldrei landfastur á árinu.
Fyrst sást til liafiss í jan. og fehr. Síðustu
dagana í apríl var mikill hafíshroði á
skipaleið og hélzt allt fram til 17. maí.
Mestur var ísinn fyrir Norð-Vesturlandi.
1 júni sást liafís og fyrst í júlí var mikil
liafisbreiða á Halamiðum. í okt. var
eiimig vart við ís og 18. nóvember var
hafís 35 sjómílur norður af Horni.
Útgerð og ailabrögð.
Sunnlendingafjórðungur.
Vertíðin við Faxaflóa byrjaði skömmu
eftir áramótin. Aflatregða var í flóan-
um þangað til seinast í febrúar, en þá
brá nokkuð til batnaðar, enda var loðna
þá gengin á flest mið. Þrír vélbátar
stunduðu loðnuveiðar og seldu aflann til
beitu í stærstu veiðistöðvarnar.
Umhleypingasamt var framan af ver-
tíðinni, eða til miðs marz, en úr þvi
mátti telja að væru sæmilegar gæftir.
Sjósókn var mjög mikil, þegar miðað er
við það, liversu veðurfar var óhagstætt.
Talið er að vertíð hefði orðið mjög sæmi-
leg, ef ótíð liefði ekki liamlað veiðum,
því að sagður var töluverður fiskur, eink-
um út og vestur af Miðnesi og í vestan-
verðum Faxaflóa.
Hrognkelsaveiði var með meira móti,
bæði við Faxaflóa og Breiðafjörð.
Samlcv. rannsóknum þeim, sem gerð-
ar hafa verið undanfarin ár, á ungviði
þess fisks, sem nú er að alast upp hér
við land, ætti aflaleysistímabilið að fara
að styttast, því að árgangarnir 1930—32
—34, sem taldir eru mjög sterkir, eiga
nú að fara að láta bera verulega á sér í
vertíðaraflanum. Likur benda til að þetta
ætli svo að fara. Talið er, að af árs-