Ægir - 01.01.1939, Blaðsíða 30

24
Æ G I R
Hámarksverð á fiski í Ítalíu hefir verið
sama og síðastl. ár.
Saltfisksalan til Englands hefir stór-
aukizt á árinu. Mun aukningin ekki hafa
numið minna en 5 þús. snvál. frá næsta
ári á undan, en það þýðir að hún liefir
tvöfaldast. (í þessum samanburði er vit-
anlega sleppt spánarfiskiniun, sem seldur
hefir verið í gegnum England).
Fvrir skömmu hafa Bretar stofnað alls-
lierjarfélag saltfiskkaupmanna. (Associa-
tion of British Salt Fish Curers and Ex-
porters). Snenuna á árinu tókst sam-
vinna milli þessa félagsskapar og S. í. F.,
er stuðlaði mjög að þvi að allt árið fékkst
jafnt og fast verð fyrir saltfiskinn í Bret-
landi. En það liefir orsakað hina mildu
aukningu á saltfisksútflutningnum þang-
að. Áður rokkaði verðið talsvert til. Var
oftast i byrjun árs £ 14-0-0 smál., en
lækkaði síðari hluta ársins niður í £ 12-0-0.
Nú liefir verðið haldizt svo að segja ó-
hreytt allt árið og verið £ 14-0-0 smál., en
liækkaði seinast á árinu upp í £ 15-0-0.
Þótt nú sé auðvelt um sölu á óverkuð-
um fiski til Bretlands og verðið geti tal-
ist skainmlaust, eftir því sem nvt viðrar,
er þó margt að varast. Sérstaklega getur
það verið hættulegt, ef menn, sem selja
smáslumpa til Bretlands, gefa eftir á verð-
inu, því það eitt getur orsakað allsherjar
verðfall á fiski þangað.
Eins og sakir standa er gleðilegt að geta
selt jafnmikið af fiski til Bretlands og
raun er á, en jjó er því ekki að neita, að
á ])á gleði fellur nokkur skuggi, þegar það
er athugað, að Bretar verka þennan fisk
sjálfir og selja liann síðan á sömu mark-
aði og' ísl. sækja á. Bretlandssalan veldur
ísl. vitanlega atvinnutapi og gjaldevris-
rýrnum, en við hvorugu mega þeir. Þess-
vegna er það óskandi, að þeir tímar fari
sem hráðast í hönd, að ísl. geti selt allan
sinn fisk beint til neyzlulandanna, en
þurfi ekki að flytja verkefni lit úr land-
inu til milliliðanna, verkefni, sem hér er
full þörf fyrir og auðvelt er að inna af
hendi.
SáÍtfisksalan til Suður-Ameríkuland-
anna liefir gengið vel á árinu. Aukningin
hefir verið heilhrigð og jöfn og greiðslur
komið skilvislega. Mest hefir salan auk-
izt til Brasilíu, eða nálega tvöfaldast frá
fyrra ári, og nemur aukningin í peningum
um milljón kr. Verðmæti þess afla-
magns, er selt var til Suður-Ameríkuland-
anna og Cuba á árinu, nemur um 2%
millj. kr. .
Umbúðarkostnaður á fiski, sem seldur
hefir verið vestur um haf, hefir verið
mjög mikill. Undanfarin 3 ár hefir þetta
verið að smábreytast, og liefir tekizt, að
lækka umbúðarkostnaðinn mjög verulega.
Áður var fiskurinn eingöngu fluttur í tré-
kössum og lilikki og varð þá umbúðar-
lcostnaðurinn 7—24 kr. á skipd. í stað tré-
kassanna var fvrst á síðastl. ári eingöngu
notaður pappi og strigi, og kosta þær um-
búðir ekki nema um 3 kr. á skipd. Einnig
kemur fram nokkur sparnaður við flutn-
inginn og evkur það á gildi hinna nýju
umbúða. Kaupendurnir voru mjög ófúsir
á að reyna þessar umbúðir, en eftir að
reynslan sýndi, að þær eru fullt svo heppi-
legar sem trékassarnir, kjósa þeir þær
miklu fremur. Norðmenn og Englending-
ar hafa tekið upp eftir Isl. að nota pappa
og striga í stað trékassa.
Verð á saltfiski hefir verið örlítið
hærra en síðastl. ár, og má heita að það
hafi verið jafnt og fast allt árið. Úthorg-
unarverð til fiskeigenda hefir verið sem
liér segir, f.o.I)., miðað við fisk nr. I.
Kr. 85.00 pr. skpd. fyrir Spánarv. stórfisk
— 83.00 — — — Portúgalþurrk. fisk
— 65.00 — — — Labradorv. fisk
— 0.32 — kg — Pressufisk
— 0.26-0.28— kg — Blautsaltaðan fislc