Iðunn : nýr flokkur - 01.09.1933, Page 46

316 Farið heilar, fornu dygðir! IÐI'NN'
menskunnar um allan heim. Og Jió hefir enn |>á ekkert
sannara orð verið sagt um það mál.
Pað er til leið út úr öllum þessum ógöngum. Og hún
er sú, að æskulýður þjóðanna læri að snúa baki við-
hinum úreltu hugsjónum og fyrirmyndum, afneita hin-
um gamaldags hetjum og ófærunni, sem þær hafa leitt.
oss í. Hann á að snúa ást sinni og trygð að nýjum hug-
sjónum og fyrirmyndum, hinni nýtízku hetju, ofurhug-
anum á sviðum vitsmuna og siðgæðis. Það hjálpar
ekki að róma sig fyrir framfarir og tækni, samgöngur
og útvarp, ef hugurinn reikar í miðaldasorta og hjartað
tilbiður gömul skurðgoð. Vita megum vér Jrað fyrirvíst,
að þau munu jafnan krefjast minni þrekrauna af oss en
þeirra átaka, sem endurskipulagning mannlegra mál-
efna krefur. Og vita megum vér hitt, að það kostar
minna hugrekki að standa andspænis byssukjöftum
en nýstárlegum hugsunum, og minni ofurhug þarf til
þess að fylgja uppstríluðum herforingja út í öskrandi
kúlnahríð en hugsuði, sem sér manniegar afstöður og
rétt í nýrri, stórfenglegri opinberun. Vér höfum kosið
að fylgja herforingjanum, en þagga með pyndingum
og barsmíð niður í ofurhugum nútimans, landkönnuð-
unum á sviðum hugsunar og vitsmuna, siðgæðis og fé-
lagsmála.
4.
Drottinhollusta, trygð, er ein hinna fornhelgu dygða..
Mjög sjaldan erum vér eins innilega ánægð með sjálf
oss eins og þá, er vér crum drottinholl, trygg og trú.
Eins og allar gamlar dygðir átti drottinhollustan upp-
runalega rætur sínar í nauðsyn. Fjölskyldan, kynflokk-
urinn, varö að halda saman, ef þau áttu að geta staðist.
Miðaldakonungunuin, sem áttu líf sitt og völd undir því