Iðunn : nýr flokkur - 01.09.1933, Qupperneq 49

ÍÐUNN
Farið heilar, fornu dygðir!
319'
Hér er ekki verið að mæla með þvi að bogna eins og
strá fyrir hverri hvöt og ósk, heldur {>að eitt að stilla
skref sín til samræmis við lög lífsins sjálfs, með mann-
legt vit .og vísindi sem ljós á vorum vegum og lampa
vorra fóta.
, 5.
Margar góðar og gamlar dygðir eru þegar dottnar af
stalli og.verða ekki lappaðar saman á ný, þó að hend-
ur fákænna .manna séu að fitla við það. Spyrjið Banda-
ríkjamenn, hvernig sparseminni hafi farnast árið 1929'
og siðan. Þá gaf þessi öndvegisdygð hins unga lreims-
veldis upp öndina. Hvað myndir þú hafa sagt, bróðir
Benjamín Franklín? Og hvernig hefir iðjureksturinn
farið með iðjusemina? Alls staðar, nema á útjöðrum
mannabygða, sýnast dagar hennar taldir. Stóriðjan, þessi
auðlind hinna voldugu þjóða, hefir lagt hendúr i skaut
á miljónum manna, og í Bandaríkjunum virðist {)essekki
sérlega langt að bíða, að hinn ólæknandi iðjumaður, sem
ekki lætur sér næ,gja t. d. 40 vinnustundir á viku,
verði hneptur i fangelsi sem opinber spellvirki. Og það
verður hlutverk vort, hinna tiltölulega fáu, sem nú erum
vaxnir upp úr hinum deyðandi dygðum, að leggja til
þau úrræði og það skipulag, sem sér þessu fólki fyrir-
sjálfsögðum lifsnauðsynjum.
En þó að telja megi þannig örfáar dygðir, sem dottn-
ar eru úr sögunni, þá eru ótal margar eftir. Eg ætla að
eins að nefna þá ískyggilegustu að lokum: góðgerða-
semina og afsprengi hennar, góðgerðastarfið.
Vel sé yður, sem ekkert megið aumt sjá. Það ber vott
um mentun hugarfarsins. En minnist þess um leið, að
hver þjáning ber í sér sinn rétt til úrbóta, hver eymd
sína kröfu til samfélagsins. Hver viðkvæmni, hver kær-