Iðunn : nýr flokkur - 01.09.1933, Blaðsíða 94

364
Orð.ið er lausl.
mUNM
|>að svo seni eiga að þýða að vera að ra kla jörðina,
liiröa búfé og hyggja hús uppi í sveit. Það kveður lítið
að slíku! Takið ykkur upp og flytjið fil Reykjavíkur. Það
veltist ekki um fyrir ykkur eftir ]>að. Óðar en pið eruð
pangað komnir, strcyma peningarnir að ykkur úr ðllum
áttum og þið verðið sattir til valda og metorða. Pið getið
liygt yfir ykkur hallir og lifað svo hátt sem togaraeigendur
og embættismcnn með 15 30 ])úsund króna árslaun.
Idð skáld og liagyrðingar! Pillið ykkur úr sveitunum og
smáþorpunum. Ef þið haldist par við stundinni lengur, eigið
])ið pað á hættu að verða smágutlarar á borð við Stefán
frá Hvitadal eða Davið frá Fagraskógi. En ef pið takið
ykkur upp og flytjist til Reykjavíkur, pá eigið pið pað víst
að verða skáld og rithöfundar á borð við Kristján Alberts-
son og Kristinn E. Andrésson. Hugsið ykkur muninn!
„Aumingja Pétur! Aumingja Pétur! Aumingja Pétur
j)ostuli!"
Aumingja Reykjavík! Hún mætti taka sér hið forna spak-
mæli í munn og segja: Guð varðveiti mig fyrir vinum
minum. Reykjavík hefir af engu að státa eins og nú horfir
við. Hún hefir fram á pennan dag nærst af blóði sveit-
anna og lienni hefir orðið gott af pví eins og öðrum
unglingum.
Ég óska henni til hamingju með fullorðinsárin, pegar
hún á að fara að sjá fyrir sér sjálf.
En Reykjavik parf að losna við flónin. Hún verður að
koma peim fyrir erlendis; peim verður ekki einu sinni
komið fyrir innanlands.
4. nóv. 1933.
Bergsueinn Slailason.
Hvilík þó Hvítasunnu-prédikun!
Ég má tæplega orða bindast, er ég nú hefi iesið í Iðunni
liið einkennilega ritsmið Pórbergs Pórðarsonar, er hnnn
nefnir: „Á guðsríkisbraut." Par ægir saman snildarlegu
orðfimi, strákslegum klúðuryrðum og hamfara sleggju-
dómum.
Petta er eftirtektarverð lnigvekja á ýmsan hátt, og cigi