Iðunn : nýr flokkur - 01.09.1933, Qupperneq 110

38'J
Bækur.
IÐUNN
legur snagi fyrir kennimannlegan klæðabúnað. Það sýnir
sig, að þarna er enginn annar en hann Arkarkrummi
kominn, eflir langa og stranga útivist, og liefir nú höndlað
Herrann og snúið ráði sínu frá þessa heims glysi og prjáli.
Hún Kristrún gamla verður nú ekki uppnæm af sviða-
höfuðsvip eða guðlegu tali síns sonar, en þó fara að renna
á hana tvær grímur, þegar hann sýnir henni, svo sem til
sannindamerkis, að hann auk annara geistlegra klæða er
skrýddur einum bláum peys, en þvert yfir brjóstið á þessum
peys stendur letrað með rauðum og hátíðlegum upphafs-
stöfum: B. D. S., hv’að eð útlegst: Bergenskir Drottins
Sendiboðar!
Þó er það einhvern veginn svo, að fullur trúnaður eða
innileiki getur ekki skapast milli móður og hins týnda og
endurheimta sonar. Hún treystir honum ekki meir en svo
og hlustar með tortrygni á sögur hans utan úr löndum.
Smátt og smátt verður henni það ljóst, að guðsmaðurinn
sé nú líklega ekki eins gersamlega frábitinn þessa heims
vafstri og hann lætur. Unga fólkið fer að hafa launmál
saman; það situr frammi í bæ við alls konar bíleggirí, og
þessa hluti á að dylja fyrir henni Kristrúnu. En þegar
gamla konan kemst á snoðir um, að hann Arkarkrummi
ætlar sér hvorki meira né minna en að rugla hennar út-
reikninga og áætlanir og situr hér og ríður net vélræðisins
á riða guðrækninnar, þá rís hún upp og segir: Hingað og
ekki Iengra. Og henni Kristrúnu verður ekki skotaskuld
úr því að reka einnig þenna óvin af höndum sér, þótt nú
beiti hún annari aðferð en hún hafði við yfirvaldið forðum.
En að því búnu legst hún til hvildar, sæl í fullvissunni um,.
að nú sé óðalinu borgið og að nýtt líf sé að kvikna og
eigi fyrir höndum að gróa í henni Hamravík.
Það er ómaksins vert að fylgja ferlinum hennar Krist-
rúnar Símonardóttur og sjá, hvernig hún snýst við úr-
lausnarefnum lífsins. Ekki minst athyglisverð er afstaða
hennar til hinna svo kölluðu æðri máttarvalda. Víst er
hún trúuð á sína vísu, hún les Passíusálmana og Vídalíns-
postillu, það vantar ekki; lienni verður alltíðrætt um þann,
sem á hæstum situr tróninum, og ekki verður séð, að inn
í hugskot hennar hafi nokkurn tíma læðst minsti efi um
sannindi þess heilaga orðs. En trúarlega auðmýkt og undir-