Iðunn : nýr flokkur - 01.09.1933, Qupperneq 115

IÐUNN
Bækur.
385
verða úti í lífsbaráttunni. Annað hvort falla örvæntingartár
J>eirra á kaldan klakann eða regnið drýpur yfir þá og
hrollvætir. Þar, sem Kiljan hættir, hugsar lesandinn áfram,
ekki sízt i sögunni af N. N. — Það er hrein og bein nautn
að lesa sögur þessar, þær halda manni föstum, bæði vegna
stíls og efnis.
Ég heyri, að ýmsir hafa horn í síðu Halldórs Kiljans fyrir
ruddalega framsetningu, sérvizkulega útúrdúra og fárán-
legar samlíkingar. En það er sízt að furða, þó að rithöf-
undar eins og Kiljan geti ekki stilt sig um að stinga títu-
prjónum í yfirborðshátíðleikann. Og enn eru ýmsir að
spyrja, hvað úr honum ætli að verða. Ég veit ekki hvers
vegna þetta fólk ætlast til annars og meira af honum en
að hann sé einhver slyngasti rithöfundur þjóðarinnar. —
En sannleikurinn er sá, að ýmsir þeir, sem illvígast hafa
ráðist á Kiljan, óttast hann vegna þess, að hann er töfra-
maður, þegar hann beitir penna sínum gegn fánýti þvi í
hugrenningum, orðum og gerðum, sem árásarliðið dýrkar
og dásamar.
Gunnar M. Magnúss.
Pistilinn skrifadi ..., eftir
Þórbprg Pórdarson. Reykjavík 1933.
Með bók þessari hefur Þórbergur þann sið, sem annars
hefir ekki tíðkast hér á landi, að gefa út bréf sín í lifanda
lífi. Er þetta allmikið rit, 159 bls., og lætur höf. þess getið
í eftirmála, að viðlíka bókar sé von næsta ár og svo áfram,
meðan bréfin endist og útgáfan beri sig. Ekki veit ég,
hversu mikið Þórbergur kann að eiga óprentaðra bréfa, en
gæti búist við, að fyr myndi þrjóta bréfin hjá höf. en kaup-
endur og lesendur. Ekki fyrir þá sök, að ekki megi sitt-
hvað að bókinni finna. En alt um það, — skemtileg bók á
voru máli er svo fásénn gripur, að það eitt ætti að vera
ekki ómerkileg trygging fyrir vinsældum hennar.
Bók þessi hefir inni að halda fyrstu ritsmíð Þórbergs i
óbundnu máli: Ljós úr austri, er hann reit í apríl 1919, smá-
grein, sem höf. nefnir „Appendix aftan við eitt stofna-
logiukorn", sem er skopstæling á rithætti sautjándu aldar,
og því næst sex bréf, ýmist opin bréf, sem áður hafa birzt,
eða einkabréf. Þá er smá-dæmisaga í Nýja-testamentisstíl:
Iðunn XVII 25