Tímarit lögfræðinga - 01.06.1957, Blaðsíða 53

ekki reglugerðarálcvæðinu, er væri þrengra en löggjafinn
liefði ætlazt til.
Ákærður var dæmdur til greiðslu 50000 kr. sektar, og
var tillit tekið til ólöglegs ágóða ákærðs af brotinu, en
hann varð ekki sannrevndur með nákvæmni, enda var
eigi ákært til upptöku ávinnings.
Ákærður B kejrpti 110 þýzk mörk af ákærðum A fyrir
milligöngu ákærðra C og D. Ákærður B var talinn hafa
brotið sömu lagaákvæði og A, og C og D voru einnig
skv. 1. mgr. 22. gr. alm. hegningarlaga analogice taldir
hafa brotið sömu ákvæði. Var B dæmdur i 200 kr. sekt,
en C og D í 100 kr. sekt hvor.
Fimm menn að auk voru í máli þessu dæmdir í sektir
frá 500 til 15000 kr. fvrir kaup á gjaldevri af ákærð-
um A.
(Dómur sakadóms Rvk. 17. júlí 1956).
Brot gegn 201. gr. alm. hegningarlaga.
Akærður, sem fæddur er 1919, gekk árið 1945 að eiga
konuna X (f. 1920). Hún átti eina dóttur, Y., f. 1939.
Akærður og X fengu 1952 leyfi til skilnaðar að borði og
sæng og lögskilnaðarlevfi næsta ár. Höfðu þau eignazt
3 börn saman. Um jól 1953 bófst samdráttur milli ákærðs
og Y, og i aprilmánuði 1954, um þær mundir er Y varð
15 ára, tóku þau að hafa samfarir saman. Um sama leyti
tóku þau upp sambúð og opinberuðu trúlofun sína.
Ákærður kveðst eigi hafa vitað annað en að samband
þeirra væri heimilt að lögum, en er hann hafi skömmu
síðar komizt að því að svo væri eigi, hafi þau Y og hann
slitið samvistir. Um sama levti hófst rannsókn í málinu.
\rið rannsókn læknis kom í ljós, að Y var barnshafandi.
Ákært var fyrir brot gegn 201. gr. alm. hegningarlaga.
Talið var, að lögskilnaður ákærðs og Y hefði eigi rofið
sljúpsamband það, er stofnazt hafði milli ákærðs og Y,
Tímarit lögfrœömga
99