Tímarit lögfræðinga - 01.06.1957, Síða 13

tækum stúdentum sé bægt frá því að gela aflað sér nokk-
urrar lagamenntunar, nevðist menn til, „ef til vill þvert
á móti geði sínu að ganga á Prestaskólann. Muni og fáir
efast um það, að kennslan, ef hún fengizt hér í landi, yrði
haganlegri en kennslan í Kaupmannahöfn; því að kennsl-
unni þar í hinni islenzku lögfræði mun vera mjög ábóta-
vant“. Kvað flutningsmaður ennfremur það sina skoðun,
að lagaskólastofnun bér hlvti að „styðja og efla menntun
landsins og framfarir þess, eins og bver önnur visinda-
stofnun".
Andmæli gegn bænarskránni komu að sjálfsögðu fram,
bæði að nokkru frá konungsfulltrúa (P. Melst. amtm.) og
þó veigamest frá Þórði Jónassyni (háyfirdómara, kgk.
þm.), sem taldi, að lagaskóli hér „mundi leiða til aftur-
farar í lagaþekkingu hér á landi, ef lagafræðslan ætti að
lenda við það, er slík stofnun gæti látið í té“ og kennslu-
timinn ætti að miðast við Prestaskólanám og fræðslan þá
einnig ónóg þeim, „sem síðan ætti að takast á hendur
emhætti í landinu, enda heimtist af veraldlegum embættis-
mönnum meiri þekking og menntun nú en áður, til þess
j)eir geti staðið bæfilega í köllun sinni“. Kveðst bann og
„eldci vera á þeirra máli, sem álita nú á dögum svo mikið
djúp staðfest milli löggjafarinnar fyrir Danmörk og þeirr-
ar fyrir lsland“, o. s. frv. Itrekaði andmælandinn það aft-
ur, að „stofnan sú, sem hér er spursmál um, mundi, ])ó
hún kæmist á fót, engan veginn geta orðið lagamenntun
vorri til góðs, heldur leiða til hins gagnstæða“; mundi og
Islandi ætlað að standa straum af slíkri stofnun, og eigi
yrði sá kostnaður alllitill árlega.
Þessi rök, með og móti í málinu, má segja að gangi
síðan aftur, er það eftir þetta oftlega kom fvrir Alþingi.
En á þessu þingi var nefnd kosin i málið þriggja manna.
og vóru það þeir H. Kr. Fr., Bjarni .Tónsson (rektor, kglc.
þm.). i stað bans kom siðar Dlafur Sivertsen prófastur.
og Þórður Jónasson. L'rðu vfirleitt miklar umræður um
málið og skipti nokkuð i tvö liorn, enda klofnaði nefndin,
Timarit lögfræöinga
59