Tímarit lögfræðinga - 01.06.1965, Blaðsíða 20

ar, en sé hún kærð samkv. 21. gr. er fresturinn 14 dag-
ar. 17. gr. gerir ráð fyrir sjálfstæðri áfrýjun aukamála,
en segir hins vegar ekki um það, livenær hún sé heimil að
öðru leyti en því er snertir áfrýjunarfjárhæð. Ef sjálf-
stæð áfrýjun aukamála væri almennt heimil væri það
mjög til þess fallið að valda þeim annmörknm á máls-
meðferð, er tilgangurinn var að komast hjá samkv.
framansögðu. Verður því að telja ólíklegt að sjálfstæð
áfrýjun aukamála sé heimil nema Ijós heimild sé til.
Að því er varðar úrskurði skiptaréttar, fógetaréttar
og upphoðsréttar, er Ijóst af 2., 3. og 4. tl. 21. gr. hrl.,
að dómsathafnir þessara dómstóla má almennt kæra
þegar í stað. Þær dómsathafnir, sem í greininni eru sér-
staklega taldar, lúta reglum um áfrýjun. Er ljóst að
þeim má áfrýja sjálfstætt þegar i stað, shr. 20. gr.
Um úrskurði héraðsdóms i almennum einkamálum
sem upp eru kveðnir áður en efnisdómur er kveðinn upp
svo og frávísunardóma og dóma er fella mál niður eru
ákvæði 1. tl. 21. gr. lirl. Þar eru raktar þær dómsat-
liafnir, er kæra má og verður að telja þær heimildir
tæmandi taldar, sbr. t. d. Hrd. XXXIV. 295. En athugun-
arefnið er þá hvort heimil skuli sjálfsiæð áfrýjun dóms-
athafna sem hér eru ræddar, ef kærulieimild skortii.
Sjamkv. aðdraganda laganna og tilgangi verður að
svara þeirri spurningu neitandi. Það væri að fara úr
öskunni í eldinn ef kærulieimildir væru þrengdar en
jafnframt haldið opinni áfrýjunarleið, sem er bæði
tímafrekari og kostnaðarsamari. Ofangreindri skoðun
til stuðnings má og benda á Hrd. XXXV 897.
Þess skal að lokum getið að það er ekki á valdi aðila
að semja um sjálfstæða áfrýjun (sbr. þó óbeint 5. 1.
71. gr. Eml.) né að kæra tilteknar dómsathafnir. Hæsti-
réttur gætir þess ex officio hvort skilyrðum slíks mál-
skots sé fullnægt.
Th. B. L.
82
Tímarit lögfræðinga