Tímarit lögfræðinga - 01.10.1975, Síða 4

NORRÆNA LÖGFRÆÐINGAMÓTIÐ
Norræna lögfræðingamótið í Reykjavík tókst vel, og eiga þeir þakkir skild-
ar, sem höfðu forystu um undirbúning og framkvæmd, — fyrst og fremst
dr. Ármann Snævarr og Birgir Guðjónsson, en síðan Benedikt Blöndal, Guð-
mundur Ingvi Sigurðsson og Hrafn Bragason.
Á mótum þessum er oftast rætt um mörg efni samtímis, og verða þátt-
takendur þá að velja milli þeirra. Undirritaður gat þess vegna aðeins
fylgst með umræðum um 4 mál. Þær voru í hinum hefðbundna stíl þessara
móta að því leyti, að þær voru bæði fræðilegar og hagnýtar. Fór þó meira
fyrir hinu síðarnefnda að þessu sinni. Það er kostur en ekki galli á mótun-
um, að svona skuli á haldið. Það gerir umræðurnar áhugaverðari fyrir flesta
og stuðiar að því, að mótin eru í raun liður í lagasamstarfi Norðurlanda.
Öll fjögur efnin hafa beina þýðingu fyrir íslenska lögfræðinga, því að þau
eru hér á dagskrá eða ættu að verða það: flutningur lögfræðinga milli starfa,
almennir dómstólar og sérdómstólar, þörf almennings fyrir lögfræðilegar
uppiýsingar og óvígð sambúð. Um tvö fyrstu efnin fjölluðu íslenskir fram-
sögumenn, Magnús Thoroddsen og Jónatan Þórmundsson, og stóðu sig vel.
Spyrja má, hvort þátttaka í móti sem þessu sé til verulegs gagns. Svarið
er vafalaust játandi. I fyrsta lagi eru umræðurnar sjálfar fræðandi og hvetj-
andi, og hið sama má segja um prentaðar greinargerðir framsögumanna, sem
þátttakendur fá fyrirfram. Umræðurnar og greinargerðirnar eru líklegar til
að rjúfa einangrun úthafsfólks og varpa nýju Ijósi á vandamálin. i öðru lagi
gefst tækifæri til að hitta á mótunum góða lögfræðinga og fræðast af þeim,
jafnvel stofna til kynna, sem verða síðar til gagns. 1 þriðja lagi eru mótin til
ánægju vegna þeirra mannfunda, sem þeim fylgja. Loks hafa norrænu lög-
fræðingamótin almenna þýðingu, hvað sem líður nytsemd fyrir einstaka menn.
Það er vegna rannsókna, sem gerðar eru, þegar umræður eru undirbúnar.
Þær má aðallega lesa um í greinargerðum framsögumannanna, en einnig í
ræðum annarra. Allt þetta efni kemur út prentað í sérstakri bók og er þá
aðgengilegt öllum. Er og oft til þess vitnað.
Lögfræðingar á Norðurlöndum hafa margs konar samskipti önnur en þau,
sem tengd eru stóru mótunum á þriggja ára fresti. M.a. eru haldin mót til að
fjalla um þrengri svið og þar sem færri hittast. Öll þessi starfsemi er með viss-
um hætti liður í framhaldsmenntun lögfræðinga í víðri merkingu, en það
verður ekki of oft sagt, að vel þarf að sinna framhaldsmenntuninni, ef lög-
fræðingastéttin á að gegna með sóma hlutverki sínu í þjóðfélaginu.
Þór Vilhjálmsson
50