Tímarit lögfræðinga - 01.11.1980, Qupperneq 45

spjald. Verður allt skjalabókhaldið því eins, hvert sem upphaf máls-
ins er.
Fulltrúinn gerir á þessu stigi tillögu um afgreiðslu málsins, og athug-
ar fyrst, hvort því skuli vísað frá.
Frávísunarástæður8 eru flokkaðar í 8 flokka:
a) Kæran berst of seint.
b) Kæran varðar dóma eða embættisfærslu dómara.
c) Kæran varðar þau sveitarstjórnarlegu málefni, sem ekki heyra
undir umboðsmann.
d) Kæran varðar önnur málefni, sem ekki heyra undir umboðs-
mann, m.a. löggjafarsjónarmið, einkaréttarleg mál o.fl.
e) Kæra má til æðra stjórnvalds.
f) Kæran afturkölluð.
g) Um er að ræða fyrirspurnir o.fl., en ekki raunvei’ulega kæru.
h) Annað, þ.á m. nafnlaus bréf og augsýnilega tilefnislausar „kærur“.
Mikil áhersla er á það lögð, að kærendur heyri sem fyrst frá um-
boðsmanni, og hefur hann sett sem fasta starfsreglu 10 daga hámark.
Sé málinu vísað frá, er kæranda einum sent bréf um það. Ef kæru-
möguleikar til stjórnvalda hafa ekki verið nýttir, er málið mjög oft
framsent þeim og kæranda tilkynnt að svo hafi verið gert, og sé þar
með lokið afskiptum umboðsmanns af málinu, nema ný niðurstaða
æðsta stjórnvalds verði kærð til hans, þegar þar að kemur.
Sé máli ekki vísað frá, er því stjórnvaldi, sem endanlega hefur úr-
skurðað í málinu (þ.e. æðsta stjórnvaldi, sem um málið hefur fjallað)
ritað bréf, og það beðið um upplýsingar. Er þar oftast um að ræða
tvenns konar upplýsingar: Beðið er um öll gögn málsins, en auk þess
greinargerðir allra þeirra stjórnvalda, sem með málið hafa farið, þar
sem fram komi, hvaða sjónarmið hafi legið til grundvallar við af-
greiðslu þeirra. Oft er beðið um öll fyrirliggjandi gögn í upphafi,
en eftir athugun á þeim greinargerð, ef þess gerist þörf. Hins vegar
er iðuléga beðið um hvort tveggja með einu bréfi, gögn og greinargerð
(udtalelse).
Jafnhliða bréfaskiptum við opinbera aðila er kæranda tilkynnt a.m.k.
um öll meiri háttar atriði og bréfaskipti varðandi mál hans. Áður var
nefnd reglan um, að ekki líði meira en 10 dagar frá móttöku kæru
8 Þ.e. frávísunarástæður og annað, sem leiðir til þess að mál eru ekki athuguð
frekar eftir útvegun og yfirlestur gagna.
167