Tímarit lögfræðinga


Tímarit lögfræðinga - 01.10.1985, Blaðsíða 12

Tímarit lögfræðinga - 01.10.1985, Blaðsíða 12
1.0. SÖGULEGT YFIRLIT. Sjá nánar: Greinargerð með frv. til höfundalaga, sbr. Alþt. 1971, A-deild, bls. 1272-1276, Colombet: Propriété littéraire et artistique, bls. 1-12, Weincke: Opbavsret, bls. 16-21, Copinger & Skone James: Copyrigbt, bls. 7-17, Bernitz o.fl.: Immaterialratt, bls. 11-12, og Ulmer: Urheber- und Verlagsrecht, bls. 50-65. Á mælikvarða réttarsögunnar er höfundarréttur nýtilkominn. Upp- haf höfundarréttar tengist bókmenntum og bókmenntir hafa alla tíð ráðið miklu um framvindu höfundarréttar. Dæmi voru um það fyrr á öldum, að útgefendur fengju því framgengt, að handhafar ríkisvalds veittu þeim einkaleyfi til útgáfu tiltekinna rita og jafnvel heilla bók- menntagreina. Stundum var það gert að skilyrði fyrir veitingu slíkra einkaleyfa, að höfundur gæfi samþykki sitt til útgáfunnar. Gafst höf- undum þannig færi á að gæta hagsmuna sinna og áskilja sér þóknun. Elstu dæmi einkaleyfa eru frá Feneyjum á 15. öld, en slíkir útgáfu- hættir breiddust út um meginhluta Evrópu. Einkaleyfin hurfu af sviði sögunnar á 18. og 19. öld ásamt gildafyrirkomulaginu. Grundvöllur að nútímahöfundarrétti er fyrst og fremst lagður á 18. og 19. öld. Þegar í upphafi 18. aldar voru sett höfundalög í Bretlandi. I lögunum var bönnuð útgáfa rita án samþykkis höfundar, en skilyrði verndar var þó opinber skráning og að níu eintök rits væru afhent til afnota fyrir háskóla og bókasöfn. 1 stjórnarskrá Bandaríkjanna frá 1787 var tekið fram, að þingið hefði vald til að setja lög um einkarétt höfunda til rita og uppgötvana. Franska stjórnarbyltingin hafði í för með sér afnám einkaleyfakerf- isins og í fyrstu var fótum algjörlega kippt undan vernd höfunda og útgefenda. Segja má, að úr því hafi hins vegar verið bætt í snatri. Á tímum frönsku stjórnarbyltingarinnar, sbr. t.d. 17. gr. frönsku mann- réttindayfirlýsingarinnar frá 1789, var talað um hinn óskerðanlega og friðhelga eignarrétt. Þetta sjónarmið var tekið upp af forvígismönn- um höfundarréttar. Einn þeirra ságði: „Ef til er helgur, augljós óum- deilanlegur eignarréttur, þá er það eignarréttur höfunda.“ Annar sagði: „Helgust og persónulegust allra eigna er verk rithöfundar, ávöxtur hugsunar hans.“ 1791 og 1793 voru sett höfundalög í Frakklandi, sem báru af öðrum höfundalögum á þeim tíma. Þessi höfundalög voru að stofni til í gildi í Frakklandi allt fram til ársins 1957. Þau voru að meira eða minna leyti fyrirmynd höfundalaga í flestum öðrum löndum. í baráttu fyrir viðurkenningu höfundarréttar var þeirri röksemd þannig mjög beitt, að réttur höfundar til verks síns væri eignarréttur, sem ekki væri síður ástæða til að láta njóta lögverndar en eignarrétt að líkamlegu verðmæti. Síðar hafa menn dregið í efa, að rétt sé að 82
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72

x

Tímarit lögfræðinga

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Tímarit lögfræðinga
https://timarit.is/publication/586

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.