Tímarit lögfræðinga - 01.09.1994, Qupperneq 61

2.2 Birtingar póstmanna
Hagnýting þjónustu póstmanna við birtingu stefna hefur í framkvæmd verið
ákveðnum annmörkum háð. í b lið 1. mgr. 83. gr. EML er kveðið á um að
póstmaður votti afhendingu bréfs sem inniheldur samrit stefnu en í a lið sömu
málsgreinar er hins vegar kveðið á um að stefnuvottur eða lögbókandi votti
birtingu stefnu.
Ef neitað er að taka við stefnu úr hendi póstmanns hefur borið á því að
birting hafi ekki farið fram. I slíkum tilvikum hefur vottorð um árangurslausa
birtingu verið gefið út. Þannig virðast póstmenn, gagnstætt stefnuvottum, hafa
talið sér óheimilt að votta birtingu ef móttöku er neitað.
Oljóst er hvort efnislegur munur er á heimildum póstmanna og stefnuvotta
að þessu leyti þar sem ekki er tekið af skarið um þetta í greinargerð. Til þess
að það nýmæli sem fólst í birtingum póstmanna geti öðlast fastan sess í
framkvæmd þyrfti að eyða þeim vafa sem leiðir af mismunandi orðalagi a og
b liðar 1. mgr. 83. gr. EML. Yrði það best gert með því að taka af skarið um
að póstmenn hefðu sömu heimildir og stefnuvottar í þessum efnum.
2.3 Skjalaskrá
Næst er að nefna ákvæði 95. gr. EML um skjalaskrá. Þar er kveðið á um
að við þingfestingu skuli stefnandi leggja fram skrá yfir þau skjöl sem hann
leggur þá fram. Skránni er ætlað að koma í stað upptalningar gagna í greinar-
gerð stefnanda sem lögð var af með lögfestingu nýju laganna. Efalítið er þetta
gert í þeim tilgangi að auðvelda dómara og aðilum yfirsýn yfir málið.
I einföldum skuldamálum er þetta ákvæði til verulegra trafala. Ef mál til
heimtu viðskiptabréfskröfu er tekið sem dæmi þá felur framlagning skrárinnar
í sér að dómskjölunum fjölgar og verða þrjú í stað tveggja áður; stefnunnar
og viðskiptabréfsins. Næsta augljóst er að ekki er þörf á sérstakri skrá í slíkum
tilvikum.
í Ijósi þessa er hér með lögð til sú breyting að ekki verði skylt að leggja
fram skrá sé framlagðra skjala nægilega getið í stefnu.
3. ÁKVÆÐI AÐFARARLAGA
Með lögum um aðför nr. 19/1989 AFL urðu miklar og margvíslegar breyt-
ingar á reglunt um aðför. Flestar breytinganna virðast hafa tekist vel. Nokkur
atriði er einkum snúa að framkvæmd laganna hafa þó orðið tilefni til hug-
leiðinga um hvort breyta mætti lögunum eða framkvæmdinni þannig að skil-
virkni ykist. Ferill aðfaramála hefur orðið til ntuna flóknari, bæði fyrir gerðar-
beiðendur og sýslumenn og hafa skapast af þessu nokkur þyngsli í fram-
kvæmd. Á móti kemur að meðferð málanna hefur orðið vandaðri.
3.1 Nýjar aðfararheimildir
í 1. gr. AFL er fjallað um aðfararheimildir. Þær eru flokkaðar niður og felast
í sumum töluliðum 1. mgr. greinarinnar sjálfstæðar aðfararheimildir en aðrir
127