Tímarit lögfræðinga - 01.05.1995, Qupperneq 46

þessum hætti ber dómstólnum að fara yfír athugasemdir þeirra aðila sem
nefndir eru hér að framan og tilkynna það þeim dómstóli eða stofnun sem
beiðnina sendi, sbr. 3. tl. 97. gr. starfsreglnanna.
5.3 Munnleg málsmeðferð
Eins og fyrr segir er að jafnaði gert ráð fyrir að hluti málsmeðferðarinnar sé
munnlegur. Markmiðið með munnlegum málflutningi er að gefa aðilum kost á
að draga saman í stuttu máli meginatriði þess sem fram hefur komið í skriflegu
málsmeðferðinni og til að koma að nýjum röksemdum vegna atvika sem til eru
komin eftir að skriflega hlutanum lauk. Þá gefst þeim kostur á að gera athuga-
semdir við það sem fram hefur komið í greinargerðum eða skriflegum athuga-
semdum annarra aðila. Miðað er við að munnlegur málflutningur hvers aðila
taki að jafnaði ekki lengri tíma en 30 mínútur.
Það er meginregla við málsmeðferð fyrir EFTA-dómstólnum að aðilum er
ekki heimilt að flytja eigin mál, heldur verða þeir að senda umboðsmann sinn
eða lögmann fyrir sína hönd. Þegar um ráðgefandi álit er að ræða er þó brugðið
út af þessari reglu. Um þetta eru fyrirmæli í 2. tl. 97. gr. starfsreglnanna þar sem
segir að um fulltrúa aðila og komu aðila fyrir EFTA-dómstólinn við meðferð
máls um ráðgefandi álit, skuli dómstóllinn taka mið af málsmeðferðarreglum
þess dómstóls sem beiðni kom frá. Samkvæmt þessu ber að taka mið af þeim
reglum sem gilda um þetta í viðkomandi EFTA-rrki. Þetta merkir væntanlega
að sé um að ræða mál frá íslenskum dómstóli, fer um heimild aðila til að flytja
mál sitt sjálfur eftir þeim íslensku lögum sem gilda um þá stofnun sem beiðni
hefur komið frá.
Forseti EFTA-dómstólsins stjórnar þinghaldi þegar munnlegur flutningur fer
fram. Forseti og einstakir dómarar geta beint spurningum til aðila eftir því sem
þeir telja þörf til upplýsingar málinu.
5.4 Tdngumál
Meginreglan er sú að málsmeðferð fyrir EFTA-dómstólnum fer fram á ensku,
sbr. 25. gr. starfsreglnanna. I 27. gr. þeirra er að finna sérstök fyrirmæli um
tungumál við rekstur mála sem varða ráðgefandi álit. Þar kemur fram í 1. mgr.
að dómstóli, eða annarri stofnun með dómsvald, sem lagt hefur fram beiðni um
ráðgefandi álit, sé heimilt að setja fram beiðni sína á því tungumáli sem notað
er við málsmeðferðina fyrir viðkomandi dómstóli eða stofnun. EFTA-dómstóll-
inn sér sjálfur um að beiðnin verði þýdd á ensku. Sama regla á við um önnur
skjöl sem beiðni kunna að fylgja. Þau eru einnig þýdd á ensku eftir því sem
dómstóllinn telur sjálfur nauðsynlegt, sbr. 2. mgr. 27. gr. starfsreglnanna. Sam-
kvæmt þessum reglum geta íslenskir dómstólar sent beiðni á íslensku, ásamt
skjölum sem henni fylgja.
Sama gildir raunar einnig um öll önnur samskipti EFTA-dómstólsins við
dómstól aðildarríkis og aðila þess máls sem álitið varðar. Um þetta er nánari
fyrirmæli að finna í 96. gr. og 27. gr. starfsreglnanna.
150