Tímarit lögfræðinga - 01.10.1998, Blaðsíða 5

Nýverið hefur dómsmálaráðherra lagt fram frumvarp á Alþingi til nýrra
skaðabótalaga svo sem honum er skylt að lögum.
í því frumvarpi er gert ráð fyrir því að gerðar verði breytingar á gildandi
lögum sem gætu leitt til hærri bótagreiðslna en fyrr í einstökum tilvikum. Telja
má nokkuð víst að þessar breytingar leiði af sér málaferli hliðstæð þeim sem
risið hafa vegna fyrri gerðar laganna.
Þeirri hugsun verður ekki varist hvort ekki hefði verið betra að fara hægar í
sakir við setningu skaðabótalaganna er raun var á, efna til víðtækrar umræðu
áður en lögin voru sett. Það er a.m.k. óvenjulegt að löggjafinn telji þörf á
heildarendurskoðun á nánast nýsettum lögum á jafn þýðingarmiklu réttarsviði
og hér er um að ræða.
Að lokum skal hér minnst rugling sem engan enda virðist ætla að taka. Það
eru hina sífelldu breytingar sem gerðar hafa verið að álagningu sekta og annarra
viðurlaga vegna brota á umferðarlögum svo og sektainnheimtunni. Þar er ekki
við löggjafann að sakast heldur framkvæmdavaldið. Hér er um svo mikla
grautargerð að ræða að ekki er til þess vinnandi að reyna að lýsa henni hér á
þessum stað. Það er rétt á mörkunum að löglærðir menn geti haft sig fram úr
því hvað er hér á ferðinni og hvað þá með alla aðra sem eiga að fara eftir
þessum reglum? Þetta regluverk ber þess glögg merki að ekki hefur verið
hugsað nema hálft skref fram í tímann og síðan tekið nýtt tilhlaup í miðju kafi
til þess að taka skrefið allt. Þetta er skýrt dæmi um það hvernig á ekki að standa
að málum og er þeim sem það gerðu til lítils sóma.
Flýttu þér hægt sögðu Rómverjar forðum og það heilræði er oft á tíðum hollt
að hafa í huga.
173