Tímarit lögfræðinga - 01.10.1998, Síða 20

1. Af hverju þurfti nýja töflu fyrst hliðstæðar töflur voru til?
2. Hvers vegna þurfti nýjan og aðeins einn aðila til að meta hið sama og aðrir
höfðu áður gert?
3. Hvers vegna var sama aðila, örorkunefnd, bæði falið að semja töflurnar og
meta miska samkvæmt þeim?
4. Hvaða gildi hafa þessar töflur t.d. fyrir dómkvadda matsmenn?
Við þessum spurningum er engin svör að finna hvorki í frumvarpinu né
annars staðar þrátt fyrir harða gagnrýni í umsögnum til allsherjarnefndar, m.a.
frá Læknafélagi Islands, samanber framanritað. Vera má að síðar til komnar
staðreyndir svari þessu að einhverju leyti.
Við afgreiðslu frumvarpsins var þessi grein samþykkt óbreytt, eins og aðrar.
7.3 Athugasemdir við 10. gr.
I athugasemdunum segir m.a. svo, sjá bls. 37 í greinargerð:
Ef frumvarpið verður að lögum verður gerbreyting á forsendum og grunni ör-
orkumats. Horfið verður frá mati sem í aðalatriðum er talið læknisfræðilegt. í stað
þess kemur svonefnt fjárhagslegt örorkumat sem felur í sér álit á því hvort og að hve
miklu leyti geta tjónþola til að afla vinnutekna hefur skerst varanlega. Vegna þess er
nauðsynlegt að örorkumat verði ekki einungis í höndum lækna. Einnig þykir sjálfsagt
að hér á landi sé aðeins einn aðili sem hefur með höndum mat á varanlegri örorku.
Hér er því lagt til að þriggja manna nefnd, „örorkunefnd", verði falið að meta örorku
þeirra sem hafa uppi skaðabótakröfur fyrir varanlegt fjártjón vegna líkamsspjalla. Sú
skipan, sem hér er gerð tillaga um, er í grundvallaratriðum í samræmi við það sem
gerist í nágrannaríkjunum.
Hér er ýmislegt ónákvæmt og annað ekki rökstutt. Fyrst skal nefnt að með
skaðabótalögunum var ekki horfið frá læknisfræðilegu örorkumati og í „stað
þess“ tekið upp fjárhagslegt örorkumat. Hið rétta er, að gert er læknisfræðilegt
mat á líkamsskaða hins slasaða, kallað „varanlegur miski“ í 4. grein laganna.
Það mat er gert af einum lækni örorkunefndar að undangenginni skoðun hans.
Til viðbótar er svo framkvæmt annað mat á fjárhagslegum afleiðingum þessara
líkamsspjalla fyrir þennan tiltekna einstakling, kallað varanleg örorka í 5. grein
frumvarpsins. Þar koma til skjalanna annar læknir og lögfræðingur.
Þá er þess ekki getið í þessum athugasemdum að skaðabætur fyrir varanlega
örorku til þeirra fjölmörgu sem eiga að fá tjón sitt bætt samkvæmt reglum 1.
mgr. 8. greinar mun alls ekki byggjast á „fjárhagslegu örorkumati“ heldur
„læknisfræðilegu“, nákvæmlega eins og áður.
Fullyrðingin að „nauðsynlegt“ sé að mat á örorku verði ekki einungis í hönd-
um lækna, er ekki rökstudd. Heldur ekki sú staðhæfing að „sjálfsagt“ þyki að
hér á landi meti aðeins einn aðili varanlega örorku. Má túlka þessi orð svo að
þau eigi ekki við mat á varanlegum miska?
188