Ægir - 01.02.1997, Blaðsíða 10

Sjálfvirknín
í fyrirrúmi
Askja á annarri
hverri sekúndu
Leikur að tölum er alltaf vinsæll
þegar jafn mikið mannvirki og
frystihús Síldarvinnslunnar kemst i
gagnið. Þegar horft er á færiböndin
flytja hverja pönnuna á fætur ann-
arri úr vinnslusalnum, í gegnum
frystinguna og út í frystiklefann þá
kemur fljótt upp í hugann sú spurn-
ing hve margar öskjur fari í gegn-
um húsið á einum sólarhring. Og
svarið er einfalt. Ef miðað er við
300 tonna afkastagetu, eins og tal-
að er um í loðnufrystingunni núna
á vertíðinni þá fer askja inn í
klefann á annarri hverri sekúndu.
Lyftaralaust hús
Síðustu ératugina hafa lyftarar og
frystihús verið nánast óaðskiljan-
legir hlutir í huga fólks en frystihús
SVN er undantekning. Þar sést
ekki lyftari, enda ekki þörf á þar
sem öflug rúllufæribönd flytja vöru-
brettin með afurðunum beint inn í
frystiklefa og gætu raunar flutt
þau alla leið út á bryggju ef svo
bæri undir.
Enginn sviti við útsláttinn!
Tækjamenn í frystihúsunum hafa
ekki verið öfundsverðir af því starfi
í gegnum árin að slá úr frystipönn-
unum enda erfitt starf og lýjandi.
Því gleður það væntanlega margan
tækjamanninn að sjá búnaðinn í
húsi SVN þar sem pönnurnar
koma hver af annarri eftir færi-
böndum og sjálfvirkur búnaður
slær úr þeim án þess að manos-
hönd komi þar nálægt.
er ýtt inn í frystana koma frosnar
pönnur út hinum megin og þar tekur
við samskonar vélbúnaður sem skilar
pönnunum niður á færiband og þaöan
fara þær í útsláttinn, þ.e. sjálfvirkan
vélbúnað sem slær úr pönnunum.
Pönnurnar halda síðan áfram eftir færi-
böndum í þvott og þurrkun og síðan
áfram á nýjan leik inn í vinnslusal. Við
nýfrosnum öskjunum tekur hins vegar
enn eitt færibandið, síðan vélbúnaður
sem staflar öskjunum saman, þremur í
hverja stæðu og loks sjá bindivélar um
að slá bandi utan um um öskjurnar. Að
lokum er afurðunum svo staflað á
bretti og því næst sjá rúllufæribönd um
að skila brettunum að pökkunarvélum
þar sem starfsmenn merkja brettin og
pakka í plast áður en brettin halda
áfram eftir brautum inn í frystinn.
Búnaðurinn sannar sig
á vertíðinnni
Loðnubræðsla SVN er um 400 metra frá
nýja húsinu en þangaö liggja lagnir og
er öllu úrkasti dælt þangað með „skot-
um", eins og starfsmennirnir kalla
dælinguna. Þegar loðnan flokkast illa,
Séð yfir vinnslusalinn. Loðnan kemur inn
frá fiokkunarsalnum og viktar búnaðurinn
magnið inn á fœriband. Þaðan fer loðnan í
körin við pökkunarstöðvamar og áfram í
gengum pökkun og út á pönnubandið.
Marel hf. og Þorgeir og Ellert stóðu saman
að tœknivœðingunni í þessum hiuta
hússins.
Pökkunarstöðvarnar í vinnslusalnum eru
frá Marel hf. og þar ganga hlutirnir hratt
fyrir sig í pökkuninni. Búnaðurinn viktar
nákvœmlega umbeðið magn í hverja öskju.
eins og nú hefur verið á vertíðinni,
gengur mikið af en því til viðbótar er
öllu blóðvatni dælt i loðnubræðsluna
og er þar hreinsað þannig að segja má
að umhverfisverndin sé eins og best
verður á kosið.
Svanbjörn Stefánsson, framleiöslu-
stjóri Síldarvinnslunnar, segir nýja hús-
ið mikla byltingu frá því gamla sem
byggt var rétt eftir seinna stríð.
Byggingar-
hraðinn mikill
Hraðinn á byggingu frystihúss
SVN var með ólíkindum. Skrifað
var undir samninga um byggingu
þessa 5000 fermetra húss í ágúst
og átti verktakinn, verktakafyrir-
tækið ístak hf., að skila verkinu
seinni hluta janúarmánaðar. Og
það gekk eftir. Alls komu um 50
aðilar að byggingunni og starfs-
mennimirvoru um 180 á svæðinu í
einu, þegar mest var. Hafi einhvem
tímann verið handagangur í öskj-
unni, þá var það á haustmánuðum
í Neskaupstað.
10 ÆGIR