Ægir - 01.08.1998, Blaðsíða 19

Fjarskipti í sjávarútvegi
SAMLEIÐ MEÐ ÍSLENSKUM SJÁVARÚTVEOI
ingakerfum beint inn í bókhaldskerfið
heima á skrifstofu og þannig þurfi ekki
að tvíslá upplýsingar inn. Þannig hlýt-
ur framtíðin að vera," segir Sigurbjörn.
Odýrt miðað við annað
Undantekningalaust berst allur póstur
að og frá skipi á leiðarenda og í yfir-
gnæfandi fjölda tilvika tekur sending-
in mjög stuttan tíma.
„Ég hef þó séð allt upp í um tvo
tíma líða þar til póstur kemst á leiðar-
enda en slíkt heyrir til algerra undan-
tekninga og gerist einungis á álagstím-
um," segir Sigurbjörn.
Kostir tölvupóstsamskipta við heim-
ilið segir Sigurbjörn að séu margir. Fyr-
ir það fyrsta sé mikilvægt að þetta eru
samskipti sem enginn annar getur
hlerað eða lesið og einnig eru þetta til-
tölulega kostnaðarlítil samskipti, mið-
að við tal í gegnum strandstöðvar eða
gervihnetti.
Pósthús á skipunum
„Ég sé fyrir mér að í framtíðinni verð-
ur hálfgert pósthús á skipunum þar
sem tölva tekur á móti pósti og flokkar
hann niður eftir skipverjum. Síðan má
hugsa sér að Irver og einn hafi sitt
pósthólf sem enginn annar getur kom-
ist í. Búnaðurinn ætti síðan að halda
utan um skráningu á notkun hvers og
eins þannig að hægt sé að innheimta
fyrir notkun. í dag býður tæknin ekki
upp á þennan möguleika en það kem-
ur að þeim tímapunkti," segir Sigur-
björn og viðurkennir að þróunin í
gervihnattasímum sé einnig á hraðferð
og hugsanlega taki hún tölvupóst-
inum fram í framtíðinni.
„Að vísu skal það haft í huga þegar
rætt er um þróunina í fjarskiptunum
úti á sjó að nú er að fjölga gervihnatta-
kerfunum og þau eru hraðbyri að
verða ódýrari. í dag er nánast hver ein-
asti maður kominn með GSM síma og
við vitum að það er stutt í að síma-
notkun færist upp í gervihnetti og þar
með verður símasamband með þessum
litlu handsímum úti á sjó. Ætli það
Sigurbjöm segir að í dag séu tölvupóst-
sendingar utan af sjó mjög auðvelt
sainskiptaform við land.
verði ekki þannig allir verði með síma
á sér um borð og að við þurfum að
setja upp merkingu í stakkaklefunum
þar sem mönnum verður bannað að
hafa með sér sima á snyrtiborðið! Ég
geri mér ekki alveg grein fyrir því í
hvora áttina þróunin verður hraðari,
þ.e. í tölvupóstnotkuninni eða tal-
símunum," segir Sigurbjörn.
Léttari dagar þegar hægt
er að ná sambandi heim
Almennt segir Sigurbjörn það kröfu
sjómanna að þeir hafi ætíð góða
möguleika á að hafa samband til síns
heima í landi þegar þeir vilja.
„Ég þarf ekki að hugsa mörg ár aftur
í tímann til að muna að ekkert var
annað í boði en strandarstöðvarnar.
Þegar túrarnir eru orðnir 30-40 daga
langir þá er ekki mönnum annað bjóð-
andi en hafa góða fjarskiptamögu-
leika. Ég sé mikinn mun á mann-
skapnum þegar auðvelt er að hafa
símasamband heim og þeim dögum
þegar við erum utan símasambands.
Ég ætla ekki að líkja því saman. Sam-
skiptin við fjölskylduna eru hiklaust
eitt það mikilvægasta gagnvart því
andlega álagi sem sjómennskunni
fylgir og þarna getur tölvupósturinn
hjálpað mikið þrátt fyrir að bréfin séu
ekki löng. Það verður með tímanum
ákveðin kúnst að geta sagt mikið í
fáum orðum," segir Sigurbjörn.
Símakostnaður
sjómanna mikill
Síminn er það tæki sem mörgum
sjómanninum þykir hvað vænst um í
löngum útilegum til sjós. Það að
vera utan símasambands getur tekið
á taugarnar - enda nauðsynlegt að
geta haldið uppi sambandi við fjöl-
skylduna í landi og fylgjast með
framvindunni á heimilinu. En þessi
nauðsynlegi þáttur er hreint ekki sá
útgjaldaminnsti í heimilisrekstri sjó-
manna.
Samkvæmt þeim upplýsingum
sem Ægir hefur aflað sér meðal tog-
arasjómanna er ekki óvarlegt að
áætla að fjölskyldumaður til sjós,
sem er á sjó 8-9. mánuði á ári, þurfi
að verja að jafnaði 30-40 þúsund
krónum í símanotkun á ári. Þá er
ótalinn hinn hefðbundna heimilis-
símanotkun fjölskyldunnar. í mörg-
um tilfellum getur þessi kostnaður
verið töluvert hærri, allt fer þetta
eftir því hversu ötulir menn eru við
símann.
í þessu sambandi benda sjómenn
gjarnan á annað atriði og það er
hversu slæmt samband geti verið
þegar talað er í gegnum strandar-
stöðvarnar. Fyrir vikið geti slæmt
samband lengt símtölin til muna og
þar með kostnaðinn, auk heldur sem
ekki sé óalgengt að bíða þurfi lengi
á álagstímum eftir að fá afgreiðslu
hjá strandarstöðvunum. Alla jafna
reyni menn því að spara símtöl í
gegnum stöðina og bíða fremur eftir
að skipin komist í farsímasamband.
ÆGiIR 19