Árbók Háskóla Íslands

Årgang

Árbók Háskóla Íslands - 01.01.1984, Side 12

Árbók Háskóla Íslands - 01.01.1984, Side 12
10 Árbók Háskóla íslands varpi. Nú er svo komið að nær þriðji hver tvítugur íslendingur óskar eftir inngöngu í háskólann. Þetta mikla aðstreymi kallar á meira húsrými, fleiri kennarastöður og fjölbreyttari rannsóknarstörf. Við búum á endimörkum hins byggilega heims. Við verðum að færa okkur í nyt náttúruauðæfi landsins, en til þess þarf þekkingu og reynslu. Við höfum dæmi þess bæði innan og utan háskólans að menn, sem hafa náð frábærum árangri á erlendum stofnunum þar sem þeir fá allt upp í hendurnar, hafa kiknað þegar heim til íslands kom. Hér bíður sjaldnast komu- manns staða, rannsóknarstofa eða íbúð. En þrátt fyrir allt hefur okkur tekist að mynda hér þjóðfélag sem við erum stolt af, þótt margt megi betur fara. Sumpart er þetta vegna þrjósku, sumpart vegna þess, að: Þó íslending verði á kjúkunum kalt þá króknar hann vart fyrir fullt og allt. Afhending prófskírteina 26. febrúar 1983 Ég býð ykkur öll velkomin sem hér eruð saman komin til þessarar athafnar, kenn- ara háskólans, heiðraða gesti og þá sem eru sérstakir heiðursgestir þessarar sam- komu, kandídatana sem hingað eru komn- ir til þess að veita viðtöku skilríkjum sín- um eftir áralangt starf hér í háskólanum. En sérstaklega vil ég bjóða velkomna vandamenn og fjölskyldur þeirra. Fjölskyldan er tákn um hin æðstu líf- gildi. Þau eru fólgin í því að njóta samvista við aðra, eiga samstöðu með vinum og samstarfsmönnum, eiga rætur í einhverj- um jarðvegi og rækta hann. Alþjóðaorðið, sem merkir „menning“ og er runnið af latneska orðinu cultura, merkir einmitt „ræktun“. Öll menning er háð því, að menn rækti sinn urtagarð, ræki vinatengsl- in og fjölskylduböndin, leggi rækt við sjálfa sig og þá hæfileika sem hverjum og einum eru gefnir. Við köllum það ávexti andans sem sprettur af þrotlausu menn- ingarstarfi, en það á einnig við um verk- þekkingu og sjálfsþroska í starfi og leik. Það hefur verið talinn einn mestur styrkur okkar íslendinga, að við erum sem ein fjölskylda. í þessu litla en gjöfula landi eru allir í sama báti. Fámenni, sameiginleg tunga og menningararfleifð, baráttan við auðuga en óblíða náttúru minna okkur á það daglega, að við eigum öll sameiginleg- ar rætur, erum sprottin af sama meiði og eigum sameiginlega framtíð. Þótt við greinumst í mismunandi starfsgreinar og hagsmunahópa, fmnum við best til sam- semdarinnar þegar eitthvað bjátar á. Ef náttúruhamfarir valda slysum fmnum við að við erum öll ein fjölskylda. Á síðari árum hafa efnalegar framfarir þjóðarinnar og aukin sérhæfni valdið því, að menn hafa greinst í fleiri hagsmuna- hópa en áður var. Er það um margt eðlileg þróun. En samt ber að gjalda varhuga við sérgæskunni. Sameinaðir stöndum vér, sundraðir föllum vér. Prófessor emeritus Einar Ólafur Sveins- son lýsir því hvernig landið mótaði menn og lífsviðhorf á Sturlungaöld: „Þetta kalda og hrjóstruga land elur ekki börn sín upp við hóflaust meðlæti. Einhvern veginn er séð fyrir því, og það til hlítar, að trén vaxa ekki upp úr skýjunum. Stórmennskuprjál höfðingjans fékk sig fullreynt í miðsvetrarbyljum. Vornæðing- ar héldu prjálsýki nokkuð í skefjum. Hjá aga landsins kemst enginn, hvorki höfð-
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116
Side 117
Side 118
Side 119
Side 120
Side 121
Side 122
Side 123
Side 124
Side 125
Side 126
Side 127
Side 128
Side 129
Side 130
Side 131
Side 132
Side 133
Side 134
Side 135
Side 136
Side 137
Side 138
Side 139
Side 140
Side 141
Side 142
Side 143
Side 144
Side 145
Side 146
Side 147
Side 148
Side 149
Side 150
Side 151
Side 152
Side 153
Side 154
Side 155
Side 156
Side 157
Side 158
Side 159
Side 160
Side 161
Side 162
Side 163
Side 164
Side 165
Side 166
Side 167
Side 168
Side 169
Side 170
Side 171
Side 172
Side 173
Side 174
Side 175
Side 176
Side 177
Side 178
Side 179
Side 180
Side 181
Side 182
Side 183
Side 184
Side 185
Side 186
Side 187
Side 188
Side 189
Side 190
Side 191
Side 192
Side 193
Side 194
Side 195
Side 196
Side 197
Side 198
Side 199
Side 200
Side 201
Side 202
Side 203
Side 204
Side 205
Side 206
Side 207
Side 208
Side 209
Side 210
Side 211
Side 212
Side 213
Side 214
Side 215
Side 216
Side 217
Side 218
Side 219
Side 220
Side 221
Side 222
Side 223
Side 224
Side 225
Side 226
Side 227
Side 228

x

Árbók Háskóla Íslands

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Árbók Háskóla Íslands
https://timarit.is/publication/588

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.