Búnaðarrit - 01.01.1940, Qupperneq 13

BÚNAÐARRIT
11
Eins og fyrr er frá sagt, reyndist Giillauga þurr-
efnisauðugast nýlega innfluttu, útlendu kartaflnanna.
En tvö rauð afbrigði Stöðvarfjarðarkartöflur og Há-
mundarstaðakartöflur, sem lengi hafa verið ræktuð
hér á landi voru ögn þurrefnisríkari. Hámundarstaða-
kartöflur eru norskar að uppruna, fluttar til Eyja-
fjarðar fyrir um 50 árum. Er um 25% þurrefni í
þessum þremur afbrigðum. Minnst þurrefni var í
Birgittu, Gullperlu og Áskartöflu eða 17,3—18,6%.
Að meðaltali voru 21,5% þurrefni í hinum 33 af-
brigðum, sem hér voru reynd, samkvæmt rannsókn-
um dr. Jóns Vestdals. Er ærinn munur á þurrefni af-
brigðanna, ekki síður en á uppskerumagninu.
b. Rófur og- kál.
í Reykjavík, Hafnarfirði, á Akureyri og í nágrenni
þessara bæja, bar talsvert á skemindum af völdum
kálmaðksins. Af káljurtum stóðst grænlcálið bezt, en
blómkál varð fyrir mestum skemmdum. Kálmaðkur-
inn er lirfa kálflugunnar, sem líkist venjulegri stofu-
flugu. Kálflugan verpir hvítum, örsmáum aflöngum
eggjum við kálið. Eggin eru sýnileg með berum aug-
um og líkjast lielzt víum í fislti. Maðkurinn, sem úr
eggjunum kemur, er gulgrár og fótalaus. Nagar hann
sundur kálstönglana neðanjarðar, svo jurtin visnar
og deyr og borar sig inn í rófur og hreðkur til mikilla
skemmda. Hér voru reyndar varnir gegn honum með
góðum árangri. Tvær vökvanir með súblimatvatni eða
Carbókrimpblöndu dugðu ágætlega. Völcvar þessir
drepa eggin en vinna varla á fullvöxnum möðkum.
Það þarf að leita eggjanna öðru hvoru við kálstöngl-
ana rélt neðan við yfirborð moldarinnar, og vökva
strax kringum jurtirnar með lyfjunum ef eggin sjást.
Moldin á að blotna alveg inn að jurtinni, en vökvinn á
ekki að koma á blöðin sjálf, síst þau yngstu og innstu.