Búnaðarrit - 01.01.1940, Side 17

BÚNAÐARRIT
15
rotna. Veikin er bráðsmitandi og getur sveppurinn
sem henni veldur lifað 5—6 ár í moldinni og stöðugt
valdið smitun. Æxlctveikin er skæð i Vestmannaeijj-
um og hefir alllengi legið þar í landi. Hennar hefir
einnig gætt nokkuð í Hveragerði, Vík í Mýrdal og
sást í sumar (og sennilega áður) í Reykjavík. Lækn-
ing þekkist ekki. Verður að hætta allri ræktun káls,
rófna, hreðka og annarra krossblóma í sýktum görð-
um. Hefir þetta talsvert verið gert t. d. í Vestmanna-
eyjum og kartöflur ræktaðar í veiku kálgörðunum,
eða þeir alveg lagðir niður. Er sjálfsagt að leggja þá
niður þar sem landrými er nóg. Annars skal hafa
sáðskipti. Sýktir vermi- eða sólreitir eru sérstaklega
varasamir, því veikin getur borist víða þaðan með
jurtum og mold. Veikin berzt einnig með kál- og
rófuleifum og áburði undan gripum, sem fóðraðir
hafa verið á sjúkum jurtum. Rófuafbrigðin Herning
B. Wilhelmsburger, Ötofte B o. fl. þola veikina öðr-
um fremur, en þessum afbrigðum mun hér hætt við
trénun, að minsta kosti í norðurhluta landsins. Svart-
rót sést á hverju vori, einkum á ungu blómkáli, ef
loftið í vermireitnum er of þungt og rakt. Neðri hluti
stöngulsins (og rótin ofan til) verður svartur og
visinn. Jurtirnar deyja eða verða mjög lélegar. Reyn-
ist vel að strá sandi á íræin og moldina um leið og sáð
er. Viðarkolum má blanda saman við sandinn. Gott
og nægilegt loft verður að vera í vermireitnum. Vökv-
un með Uspulun eða súblimatsaltpétri halda veikinni
mjög í skefjum. (25 g Uspulun í 10 1 vatns eða 50 g
súblimat + 50 g Chilesaltpétur i 100 1 vatns.)
c. Tún og akur.
Lílið hefir verið kvartað um grasmaðk. Helztu
varnarráðstafanir eru að gera skurði með lóðréttum
börmum lcringum maðkblettina. Dílaveiki sást víða á