Búnaðarrit - 01.01.1940, Qupperneq 47

BÚNAÐARRIT
45
• skólinn á Blönduósi, enda þótt langmest berðist einn
maður, Björn Sigfússon, fyrir stofnun hans.
Beinlínis vann Bún. Hún. að eflingu búnaðarins
með því:
1. Að kaupa og kynna félagsmönnum ýms áður ó-
þekkt áhöld.
2. Að veita verðlaun fyrir framúrskarandi dugnað
að jarða- og húsabótum.
3. Að ráða búfræðinga og kosta að nokkru kaup
þeirra, til þess að vinna hjá félagsmönnum og
leiðbeina þeim í jarðyrkju. Aulc fleiri rnála, sem
minna komu til framkvæmda.
Þá er ótalið blessunarríkasta starf félagsins fyrir
íslenzkan landbúnað, en það er að félagið kostaði
Torfa i Ólafsdal til náms, þvi nærri víst má telja að
Torfi hel'ði aldrei lilotið þá búnaðarmenntun, sem
hann varð aðnjótandi, hefði hann ekki notið aðstoð-
ar Bún. Hún. Þar sem ég hygg, að ekki sé um það
deilt að Torfi sé brautryðjandi íslenzkrar búnaðar-
menningar og að honum tókst í Skotlandsför sinni að
finna upp og innleiða Ijáblöðin, og þar með að út-
rýma íslenzku ljáunum, og vernda síðustu sltógar-
leifarnar, vona ég að allir geti fallizt á að starf Bún.
Hún. hafi orðið til blessunar hverju íslenzku heimili,
sem grasnyt hefir, og að það hafi kveikt ljós íslenzkr-
ar búnaðarmenningar.
Það sem olli hugmynd þeirra, er fyrst datt í hug
að láta Bún. Hún. stofna fyrirmyndarbú, liygg ég, að
hafi fremur verið svipaðar tilfinningar og móður, sem
misst hefir drenginn sinn, sem hún hafði gert sér í
hugarlund að verða mundi stór og mikill maður og
tekur sér í hans stað fósturson, sem hún leggur sér
á brjóst, auðvitað í þeirri von að fósturbarnið bæti
upp missir hins fyrra. Síður að liugmyndin hafi skap-
azt af gróðahyggju, þvi þá mundi betur hafa verið
um hnúta búið með samning við Torfa. Tæpast hygg