Búnaðarrit - 01.01.1940, Qupperneq 60

58
B Ú N A Ð A R R I T
nálægt 3 fetum, hæðin jöfn þykktinni, en lengd eftir
kornmagni og ástæðum. Utan á þennan kornbyng,
sem var í lögun sem húsþak, var svo raðað melstöng-
um og siðast þakið með torfi. Sumir klíndu þar yfir
kúamykju. Átti það að hindra að mús kæmist í korn-
ið, en lnin sótti allfasl i það. Ekki þótti sumarverk-
mn að fullu lokið fyrr en þetta verk var afstaðið, og
dæmi vissi ég til þess, að þá fyrst þótti liúsbændum
tími lil kominn að gjalda „Slagann", eins og mörg-
um er kunnugt var (og er máske enn þá) siður að
halda að heyskap loknum.
Svo inikils þótti vert um þessa atvinnugrein um
eitt skeið, að nálægt 1860 (að ég held) gekkst hrepps-
nefnd hins forna Kleifahrepps fyrir jivi, að l'á sam-
þykkt að færa fyrsta fjallsafn aftur um eina viku,
eða þar til í 23 viku sumars, því venjulega var mel-
skurði ekki lokið fyrr en 22 vikur voru af sumri og
stundum síðar. Þessi tilhögun með safnið hefir hald-
izt að þessum tíma, þó nú um mörg síðari ár, að
kornskurður hafi lítið verið stundaður, og tel ég að
notkun korns þessa lil manneldis sé úr sögunni. Þeim
mönnum fækkar nú óðum, sem kunna að standa að
þessum verkum, og ég hygg, að þeir sem til þeirra
muna frá yngri árum íysi ekki að taka þau upp aft-
ur. Ég liefi tekið þátt í fleslum algengum verkum
sem unnin hafa verið lil sveitar, og fundið til ánægju
við öll þau störf, að undanskildu vinnu við verkun
á íslenzka korninu, því það voru verstu og óþrifaleg-
ustu verkin sem ég vann.
Þeim vinnuaðferðum mun ég nú reyna að lýsa sem
nákvæmast.
Sérstakt liús, (kallað sofnhús) var ætlað til verk-
unarinnar. Stóð það sérstakt og ekki nærri bæjarhús-
um, því allt af mátti vænta þess að í því kviknaði og
var áríðandi að ekki stæði öðrum húsum hætta af.
Slærð sofnhússins var nokkuð mismunandi. Víddin