Búnaðarrit - 01.01.1940, Side 84

82
BÍJNAÐARRIT
Nú er ekki einungis að 39 hestar af ha sé hámark
sem meðaltal, heldur er það fullvíst, að þessi tala er
of há, því vissulega gefa gömlu túnin meira af sér nú,
en fyrir 1924. En svo er fleira að athuga en meðal-
talið. — f sumum sveitum er stórfelld nýrækt, sem
er í góðu lagi, og gefur því mun hærri eftirtekju cn
almennt gerist.
Þegar nú er vitað, að ræktun i góðu lagi gefur. af
sér 50—60 hesta af ha og úrvalsræktun mun meira,
jafnvel það tvöfalda, þá á ókunnuga menn að geta
grunað, að einhverstaðar sé pottur hrotinn. Og við,
sem kunnugir erum, höfum frá ýmsu að seg'ja.
Ég hefi ekki farið um allar sveitir landsins, en ef
ég má miða við það, sem fyrir mín augu hefir horið,
þá vil ég fullyrða, að stór meirihluti af nýrækt sveit-
anna er vangerður, og í fjöhla tilfella bæði til skaða
og skannnar. Víðasthvar er þó jarðvinnslan góð, þ. e.
a. s. jörðin er vel tætt og veinjulega sæinilega jöfnuð
og slétt, þannig að hún er sláttuvélarhæf. En það sem
einkum er að er tvennt:
Víða eru graslausir harðbala móar — jafnvel hrein-
ir flagmóar -— teknir til rælitunar, af því að þeir eru
þurrir að kalla og auðunnir. En þetta er venjulega
næringarefnasnauður og meira eða minna dauður
jarðvegur. f svona jarðvegi er holklakinn árlega að
verki og slítur rætur jurtanna. Til að koma þannig
löguðu landi i sæmilega rækt og halda henni við, þarf
geysi mikinn áburð og árlega völtun með þungum
valta, en þetta er hvorutveggja vanrælct.
Annarsvegar eru hálfblautar eða blautar mýrar
teknar til ræktunar, án þess að þær séu þurrkaðar,
nema ef til vill að litlu leyti. — Þær eru plægðar og
herfaðar, og eftir atvikum borinn í þær áburður. Sið-
an er sáð, og nú er beðið el'tir uppskerunni. Og viti
menn, grasið kemur upp. Kyrkingsleg þurrlendisgrös
koma upp hér og þar, berjast fyrir tilveruunni í 1—2