Búnaðarrit - 01.01.1940, Qupperneq 89

BÚNAÐARRIT
87
Hér á undan hefi ég einungis talað um lokræsi í
sambandi við framræsluna. Skal nú vikið að skurð-
unum, og athugað hversu mikla hlutdeild þeir eiga
i þurrkun landsins. Ég hefi tekið saman yfirlit yfir
skurðina síðan árið 1924 til 1937, að báðum þeim ár-
um meðtöldum. Yfirlit þetta er einnig sýnt á línuritinu.
Heildar útkoman, yfir þetta árabil, er sú, að 92
m af skurðum koma á hvern hektara nýræktar að
meðaltali. í þessu lilfelli reikna ég með allri nýrækt,
bijltri og óbgltri, því algengt er að þurrka óbylta
nýrækt eitthvað með skurðum, ]>ó ekkert sé lokræst.
Þegar nú lengd skurðanna er borin saman við
lengd lokræsanna, þá kemur það sérkennilega fyrir-
brigði í ljós, að lengd skurðanna er mun meiri.
Við venjulega rétt skipulagða framræslu, er sam-
anlögð lengd lokræsa gjarnan tvöfalt meiri en lengd
skurðanna, þegar smáblettir eru þurrkaðir, en á stór-
um framræslukerfum getur samanlögð lengd lokræsa
orðið allt að fjórum sinnuin meiri en lengd skurð-
anna. Þessi samanburður talar einuig sínu máli.
Nú geta staðhæltir að visu verið þannig, að lok-
ræsum verði illa eða ekki viðkomið, og verður þá að
þurrka landið með skurðum einum, enda er slikt
engin frágangssök. Og þar, sem kunnátta er lítil fyrir
hendi, getur verið réttara fyrir menn að þurrka með
skurðum en ræsum, því það er vanda minna og hæg-
ara um endurbætur í flestum tilfellum.
Algengasta þurrkunaraðferðin i sveitum, ef ann-
ars einhver viðleitni er sýnd, er sú, að gerður sé skurð-
ur á einn eða fleiri vegi í kring um ræktunarlandið,
án tillits til landstæröar, og látið þar við sitja. Þetta
cr þó mjög misjafnt í einstökum sveitum og jafnvel
landshlutum, en út í það sl<al elcki farið hér.
Af því, sem nú hefir verið sagt, er augljóst, að
öllum staðreyndum ber saman um heildarútkomuna
á nýrækt sveitanna.