Búnaðarrit - 01.01.1940, Page 92

90
BÚNAÐARRIT
ara laga í einhverju því, er verulegu skiptir, skal
sæta sektum frá 10—500 kr., og ef það er gert í eigin-
hagsmunaskyni, má þyngja refsinguna um helming."
„Brjóti trúnaðarmaður eða annar starfsmaður Bún-
aðarfélags fslands þær fyrirskipanir, er honum eru
settar í erindishréfi, eða fari ekki eftir fyrirmælum
laga þessara eða reglugerðar, skal hann sæta sömu
refsingu, er að ofan getur, nema þyngri refsing liggi
við samkvæmt öðrum lögum.“
Eitt er augljóst af þessum lagafyrirmælum, þegar
þau eru borin sainan við eldri lögin: Nii veit löggjaf-
inn, að ekki mun allt með feldu um framkvæmd
laganna. Og nú á að kippa öllu í lag með hótun
um sektir, stöðumissi og jafnvel þyngri refsingu.
Látum svo vera, að starfsmenn B. í. séu svo starfi
sinu vaxnir, að þeir verði ekki fyrir barðinu á þess-
um fyrirmælum, en hvað um suma trúnaðarmenn-
ina? Gæli það ekki orðið svipað því og að refsa
heiðingjanum fyrir að kunna ekki ,,Faðirvorið“?
Nei, þessi fyrirmæli eru með öllu gagnslaus, þeim
verður ekki beitt, og ef þeim yrði stranglega beitt,
þá gæli orðið úr því hin hrapalegasta misbeiting.
En þó er þetta ekki versti ágallinn. Hitt er lakara,
að lögin ná aldrei tilgangi sínurn á þennan hátt.
Ef ráða á hót á þessu máli, verða menn að gera
sér eftirfarandi tvö meginatriði Ijós:
1. Allur þorri bænda er fákunnandi um jarðrækt
og enn nú ver að sér um undirbúning lands undir
ræktun, ]). e. um framræslu.
2. Þó þrautsmalað yrði allt landið, ])á mundu ekki
fyrirfinnast nógu margir menn með fullnægjandi
þekkingu, til að fullnægja þörfinni um leiðbeiningar
og eftirlit með ræktun landsins.
Dettur nú nokkrum manni fyrir alvöru í hug, að
á þessari vöntun verði ráðin ból með áðurgreindum
sektarákvæðum? Ég fyrir mitt leyti segi nei.