Dvöl - 01.10.1939, Blaðsíða 12

250
D VOL
Hjalmar Gnllberg:
Patm6
Hinn blessaði herra Bernhard frá Clairvaux
mér, knapa sínum, bauð að beizla jó.
Hans list að þegja er alveg undraverð;
ei nefndi hann, hvert var heitið okkar ferð.
Við þræddum fram með vatnsins spegli veg,
hann grár og lotinn, ljós og grannur ég.
Ég hugsaði eftir hringferð kringum það:
til lítils fór minn herra heiman að.
Og er við riðum þetta í þriðja sinn:
að útivist er holl, veit herra minn.
Og sem var ferðin sjöunda um það gjörð:
minn herra gleðst við Guðs síns fögru jörð.
Einn lævirki uppi söng um sól og vor;
við riðum tólfta sinni í sömu spor.
Þá rufu þögli okkar orðin mín:
„Já, víst er himneskt, hvernig vatnið skín!“
Ei keyrispústur hefði sem hans svar
mig fyllt svo djúpri furðu: „Vatnið — hvar?“
Minn herra ei skynjað hafði þennan dag
hið bjarta vatn né fuglsins lofsöngslag.
Þótt sannanlega söm væri okkar leið,
hann aðrar slóðir einhvern veginn reið.
Aldrei skil ég, hans eiginn knapi þó,
hinn blessaða herra Bernhard frá Clairvaux.
Magnús Ásgeirsson íslenzkaði.