Dvöl - 01.10.1939, Page 34

272
D VÖL
tónskáldinu heimfræga, Jean Sibe-
lius. í þessum kunningjahópi voru
og rithöfundurinn Juhani Aho,
skáldið J. H. Erkko og málarinn
Pekko Halonen. — Með lestri nátt-
úrufræðanna og kynnum við úr-
valslið finnskra skálda og lista-
manna lagði Sillanpáá grundvöll-
inn að æfistarfi sínu — og heims-
frægð.
Að liðnum fimm lærdómsríkum
árum í Helsingfors varð Sillanpáá
að snúa baki við menntabrautinni
vegna fjárskorts. Leitaði hann þá
til átthaganna í Tavastkyrö. Og
þegar heim kom, kynntist hann,
eins og hann sjálfur hefir sagt, svo
óskiljanlega fallegri vinnustúlku
— og varð auðvitað strax bálskot-
inn í henni. Hún hét Sigrid Maria
Salomáki og varð síðar eiginkona
hans og móðir átta efnilegra barna.
Hún er nú látin. — Elzti sonurinn
berst við fjandaherinn eins og for-
feður hans hafa gert í marga ætt-
liði á liðnum öldum, en yngsta
barnið mun nú vera á öðru eða
þriðja ári. Síðustu vikurnar hefir
Sillanpáá verið einn síns ástvina-
liðs í íbúð sinni í Helsingfors og
beðið þess, er verða vildi, en yngri
börnin sjö hafa dvalizt á sveita-
setri fjölskyldunnar í Tavastkyrö.
Við heimkomuna frá háskólan-
um urðu afdrifaríkustu kaflaskipt-
in í lífi fátæka sveitastúdentsins
frá Tavastkyrö. — Eros sveif á
vængjum morgunroðans yfir vötn-
unum og Pan lék á töfraflautu
sína í skógunum og seiddi til sín
ung, ástfangin hjörtu. Loftið var
þrungið ljóðrænni angan.
Á því sumri byrjaði Sillanpáá að
skrifa.
Það fylgir ekki sögunni, hvernig
hann varði sumrinu að öðru leyti,
en ekki gafst honum tóm til þess
að ljúka við skáldsögu sína í
heimahögunum. Laumaðist hann
burtu einn góðan veðurdag og duldi
jafnvel heitmey sína þess, hvert
ferðinni væri heitið. Er nú ekki að
orðlengja það, að allt gekk eins og
í fögru æfintýri, þar sem fátæka
vinnustúlkan var kóngsdóttirin og
sala handritsins að fyrstu skáld-
sögunni hálft ríkið. Eftir atvikum
getur valið á nafni sögunnar ekki
vakið neina undrun; hún hét: Eld-
ma ja aurinko, sem útleggst: „Lífið
og sólin“, og fékk hinar beztu við-
tökur af frumsmíð að vera. Hún
kom út 1916.
Ef halda skal áfram líkingunni
um kóngsdótturina og ríkið, má
segja, að kotungssonurinn tæki að
fullu við ríkjum með útkomu ann-
arrar skáldsögu sinnar, því að þá
ávann hann sér viðurkenningu sem
óvenju snjall rithöfundur —
fremsti skáldsagnahöfundur á
finnska tungu. Og þeim dómi
hefir ekki verið hrundið í þau tutt-
ugu ár, sem liðin eru síðan.
Þessi önnur skáldsaga Sillanpáás
heitir Hurskas kurjus (á sænsku
„Det fromma elándet“) og kom út
1919. Hún er einskonar yfirlits-
mynd af finnsku nútímaþjóðlífi,