Dvöl - 01.10.1939, Síða 94

332
Kímnisögur
Gestur á áheyrendapöllum enska þings-
ins spurði einn dyravarðanna, hvort starf
þingprestsins væri í því fólgið, að biðja
fyrir þingmönnunum.
„Nei,“ svaraði dyravörðurinn, „hann
kemur hingað í þingið, lítur yfir hópinn
og biður svo fyrir fósturjörðinni."
Pógetinn (við lögregluþjóninn): „Af
hverju hélduð þér, að þessi maður væri
drukkinn?"
Lögregluþjónninn: „Jú, sjáið þér til,
herra fógeti, hann fór beina leið inn í
skýli vökumannsins og spurði: „Vökumað-
ur, hvað líður nóttinni?" “
„Þú ert heldur súr á svipinn í dag,
lasm,“ sagði maður einn við vin sinn,
sem hann mætti á götunni. „Hvað gengur
að þér?“
„Það er nú ýmislegt, sem að mér geng-
ur,“ svaraði hinn. „Pabbi gamli dáinn og
mamma líka, og konan mín hlaupin á
burt með öðrum. Bróðir minn er farinn
Nú eru erfiðleikar á ýmsu. Pappírs-
skortur amar helzt að Dvöl. Þetta hefti
er dálítið á eftir áætlun. En því til upp-
bótar er það heldur stærra en gert var
ráð fyrir. Viðbúið er, að útkoma næsta
heftis dragist nokkuð, vegna pappírs-
leysis. En mikil von er um, að úr rætist
fvrir sumarið og þá koma sennilega út
tvö hefti með stuttu millibili.
Útsölumenn og aðrir velunnarar Dvalar
eru vinsamlega beðnir að útvega nýja
kaupendur, þar sem þess er kostur. Vel
má leiða athygli að því, að í einu hefti
Dvalar er álíka mikið lesmál og í ýmsum
bókum, sem kosta þetta 4—6 kr. En á-
skrifendur Dvalar fá heftið fyrir kr. 1.50.
Enda hefir Dvöl fengið mörg bréf frá
kaupendum sínum, þar sem þeir telja
hana einhver allra beztu bókakaupin, sem
nú er völ á.
D VÖL
á hausinn og kona hans og börn að verða
hungurmorða, og systir mín stórslasaðist
í verksmiðjunni þar sem hún vinnur."
„Ojæja, ekki hefir þú farið varhluta af
mótlætinu. Ég er hissa, að þú skulir ekki
hafa skorið þig á háls.“
„Það hefi ég einmitt gert,“ svaraði hinn,
tók af sér flibbann, og þá datt höfuðið
af honum á götuna.
Ekki alls fyrir löngu komst óður hundur
inn í búð, þar sem brunaútsala íór fram.
Það tók enginn eftir honum.
Ef nýtízku-málarinn skrifaði ekki nafn
sitt í eitt horn myndarinnar, gæti enginn
vitað, hvernig hún ætti að snúa.
Hálfur heimurinn er fólk, sem hefir
eitthvað að segja, en getur ekki sagt það,
og hinn helmingurinn er fólk, sem hefir
ekkert að segja, en segir það samt.“
— Viljið þér verða konan mín?
— Hvað hafið þér milcil laun?
— Hundrað krónur á viku.
— Hundrað krónur! Uss, það myndi
ekki nægja fyrir vasaklútum handa mér.
— Jæja, en ég gæti nú beöið þangað
til yður batnar kvefið.
Starfsöm kona.
Frú Anna er í mótsetningu við mann
sinn mjög dugleg. Jósep er líka stoltur
af henni.
— Hugsaðu þér bara, sagði hann við
vin sinn Jakob. Fyrri hluta dagsins vinn-
ur konan min á skrifstofu, seinni hlutann
og á kvöldin er hún við aðgöngumiðasölu.
Og þegar hún hættir þar, spilar hún á
slaghörpu á næturskemmtun.
— En hvenær sefur hún þá? spurði
Jakob.
— Það gerir hún nokkrar klukkustundir
um miðjan daginn í sýningarglugga
sem auglýsing fyrir náttföt.
Ritstjóri og ábyrgðarmaður:
Vigfús Guðmundsson.