Dvöl - 01.01.1942, Side 78

72
DVÖL
á lífi og kjör þeirra góð í bernsku.
Þeir leggja stund á íþróttir Eski-
móa og gerast veiðimenn góðir og
snjallir leikmenn.
Dag einn þreyta þeir knattleik,
og berst leikurinn víða yfir ísi-
lagðar ár og voga og slétta velli.
Þenna knattleik iðka sálir framlið-
inna úti í stjörnugeimnum á norð-
urljósakvöldum og hafa rostungs-
höfuð að knetti. Keppendurnir
verða ósáttir í hita leiksins og lenda
í harðri orðasennu:
„Móðir ykkar lét Inoqut heim-
sækja sig..... Móðir ykkar lét
Inoqut drepa föður ykkar .... hún
kenndi ykkur að kalla manndráp-
arann föður,“ segja leikbræður
þeirra.
Eskimóabörn elska foreldra sína
meira en allt annað. Og drengirn-
ir heyja ógurlegt sálarstríð.
Svo kemur andi föðurins og bið-
ur um hefnd. Yngri bróðirinn,
Uvdloriaq, festir hvergi yndi. Sæ-
drifið rýkur um ísinn, og dómurinn
fellur: Hann skal deyja. Og hann
tekur harpúninn.
Það var vondur og grimmlyndur
maður, sem Inoqut hafði drepið.
Inoqut hafði misst foreldra sína